கிராமத்து டீச்சர் - பகுதி - 5

"பாட்டி... நான் பார்க்குறதுக்கு உன்னைப் போலவே இருக்கேன்னு எல்லாரும் சொல்லுவாங்க. ஆனால் உனக்கில்லாத ஒண்ணு எங்கிட்ட இருக்கு பாட்டி..ம்ம்.. அதுதான் துணிவு. பெரிய சிட்டிலயே வளர்ந்த ஒரு பொண்ணு நான். துணிவோட இந்த வேலைல இறங்கியிருக்கேன். முன்னே பின்னே தெரியாத கிராமத்துல, எனக்கு பழக்கமில்லாத ஆசிரியைத் தொழிலுக்கு ஏன் வந்திருக்கேன். எல்லாம் உனக்காகத் தான் பாட்டி. உனக்கு கொடுத்த வாக்கை நான் காப்பாத்தணும் பாட்டி. சொர்க்கத்துல இருந்து உன்னோட ஆசிகளை அனுப்பு பாட்டி. உன் பேத்திய ஆசி பண்ணு. உன் பேத்தி இறங்கியிருக்குற முயற்ச்சி சாதாரணமானது இல்லை. ஊருக்கே பெரிய பண்ணையாரோட குடும்பத்துல குழப்பம் பண்ணவேண்டிய முயற்சி பாட்டி. அதுக்கு உன்னோட முழு ஆசிகள் வேணும்." பாட்டியின் புகைப்படத்தைத் தொட்டு கண்களை ஒத்திக்கொண்டாள். கண்களில் வழிந்த சிறு அளவு கண்ணீரைத் துடைத்தாள். பெட்டியை மூடினாள். மனதில் உறுதியுடன் எழுந்தாள்.

அனுஷாவின் வாழ்க்கையில் அருமையான வசந்தம். அதிகாலை எழுந்தவுடன் மல்லி வந்துவிடுவாள். சில நாட்கள் அனுஷாவின் மல்லியும் சேர்ந்து அவர்கள் குளியலறையில் ஒருவருக்கு ஒருவர் குளிப்பாட்டி குளிப்பார்கள். சில நாட்கள் தாமிரபரணி வரை நடந்து சென்று ஒருவரை ஒருவர் கண்களால் ரசித்துக்கொண்டே குளிப்பார்கள். பாவாடையை மார்பு வரை ஏற்றிக்கொண்டு இருவரும் ஆற்றில் நீச்சலடித்து ஒருவரை ஒருவர் நாசூக்காகத் தொட்டு மகிழ்ந்து விளையாடுவார்கள். தலையைத் துவைட்டி, அவிழ்த்த புடவை, ரவிக்கையை அங்கேயே துவைத்துப் பிழிந்து அப்படியே தோள் மீது போட்டுக்கொண்டு, ஈரப் பாவாடை மார்பகங்களை இறுக்க, அப்படியே நடந்து அனுஷாவின் வீடு வருவார்கள். வீட்டிற்கு வந்து பாவாடையைக் களைந்து இருவரும் கட்டிப்பிடித்து ஆலிங்கனம் செய்து முத்தங்களைப் பரிமாறியபின், ஒரு முறையாவது 69ல் இணைவார்கள். பின்னர் இருவரும் காலைச் சிற்றுண்டியை சமைத்து உண்பார்கள். அதன் பின்னர் அனுஷா பள்ளிக்கூடம் புறப்பட்டுவிடுவாள். மிக அழகான எழிலான கிராமத்தில் சிரமம் இல்லாத தொடக்கப் பள்ளி ஆசிரியைப் பணி. மதியம் 3 மணிக்கு மீண்டும் வீடு திரும்பும் போது மல்லியின் கைமணத்தில் கமகமக்கும் மதிய உணவு தயாராக வரவேற்கும். இருவரும் சில்மிஷம் செய்துகொண்டே சாப்பிட்டு முடிப்பார்கள். மாலை 6 மணிக்கு வயக்காட்டு வேலை முடிந்து வியர்வை சொட்ட வரும் வீரய்யனை இரு பெண்களும் சேர்ந்து துவம்சம் செய்வார்கள். இப்படியே காலம் கழிந்தது.
---------------------
விதம் விதமாக இவர்கள் மூவரும் செய்த ஓழ்வேலைகளை இங்கு விவரித்துக்கொண்டே போகலாம். ஆனால் அனுஷாவின் சபதம் என்ன ஆயிற்று என்று வாசகர்களுக்கு ஆவலாக இருக்கலாம். அதனால் அனுஷா-மல்லி-வீரய்யனின் முக்கோண காமத்தின் மற்ற விவரணைகளை சில பாகங்களுக்குப் பின் தருகின்றேன்.

ராதிகா
----------------
இப்படியாக கிட்டத்தட்ட ஒரு மாதம் ஒலக்கல் கிராமத்தில் ஓட்டிவிட்டாள் அனுஷா. இடையில் இரண்டு முறை மரியாதைக்காக பண்ணையார் வீட்டிற்கு சென்று பெரியவரைப் பார்த்துவிட்டும் வந்தாள். அவள் இந்த ஊருக்கு வந்த முக்கியமான நோக்கமே அங்கு தானே இருக்கின்றது!!!

எப்போதாவது தான் பெரிய மகன் பெரியதம்பி கண்ணில் பட்டான். அவனுக்கும் வயது 39 ஆகியிருந்தாலும், கிண்ணென்ற உடம்பு. கிராமத்தில் உழைத்த உடம்பு என்றால் சும்மாவா? பக்கத்து கிராமத்தில் ஒரு மிகப் பெரிய உணவு பதனிடும் தொழிற்சாலை நிலுவிக்கொண்டிருந்தார்கள் இப்பண்ணையார் குடும்பத்தினர். அதற்கு முழு பொறுப்பு பெரியதம்பிக்குத் தான். அடிக்கடி சென்னைக்கும் மும்பைக்கும் ஆந்திராவிற்கும் இந்த தொழிற்சாலைக்காக சென்று கொண்டிருப்பதாகக் கேள்விப்பட்டாள் அனுஷா. ஆனால் நல்லதம்பியோ எப்போதும் கிராமத்தில் தான் இருந்தான். அவனைப் பார்க்கப் பார்க்க அனுஷாவிற்கு ஊறல் எடுத்துக்கொண்டே இருக்கும். அச்சு அசல் சரத்குமார் தான். என்ன ஒரு தேகம்? என்ன ஒரு திண்மை? என்ன ஒரு நிறம்?? ம்ம்ம்.. கட்டி அணைக்கமாட்டோ மா??? பற்களைக் கடித்துப் பொறுத்துக்கொண்டாள். ம்ம்ம்.. காலம் வரும்...

நேரம் கிடைக்கும்போதெல்லாம் சற்று யோசித்துப் பார்த்தாள். அவள் வந்த திட்டம் நிறைவேறவேண்டும். பாட்டிக்கு அளித்த வாக்கைக் காப்பாற்ற வேண்டும்.. அப்படியென்றால்... பண்ணையார் குடும்பத்தில் குழப்பத்தை விளைவிக்கவேண்டும்... ஏன்..? பின்னர் அதை யோசிக்கலாம்.. ஆனால் இப்போது குழப்பத்தை ஏற்படுத்தவேண்டும். யார் மூலமாக??ம்.. சரியான பார்ட்டி இந்த நல்லதம்பி தான்... அனுஷா முடிவெடுத்தாள்.

எப்படி செயல்படுத்துவது??

தெய்வமாகிப் போன பாட்டி வழிகாட்டுவாள்.

காட்டினாள்.
------------------------
அன்று சனிக்கிழமையாதலால் பள்ளி விடுமுறை. அனுஷா சற்று நிதானமாகவே எழுந்தாள். மல்லிகாவிற்கு "அந்த" மூன்று நாட்கள் என்று முதல் நாளே கூறிவிட்டு சென்றுவிட்டாள். எப்படியும் புண்டையில் நாக்கு போட இயலாது என்பதால் மல்லிகா மூன்று நாட்களுக்கு வரப்போவதில்லை என்று தெரியும். தனியாக அற்றங்கரை சென்று குளித்துவிட்டு வரவும் மனதில்லை. ஒய்வான வார இறுதி நேரத்தில் நன்றாக உடலுக்கும் தலைக்கும் எண்ணை தேய்த்து மசாஜ் செய்யும் பழக்கம் அனுஷாவிற்கு உண்டு. ஒலக்கல்லிற்கு வந்து ஓரிரு வாரங்கள் மல்லிகா அனுஷாவின் பூப்போன்ற மேனிக்கு எண்ணை தேய்த்து மசாஜ் செய்து குளிப்பாட்ட உதவியுள்ளாள். ஆனால் அன்று வர இயலாது.
அம்மணமாக எழுந்த அனுஷா நிதானமாக எழுந்து மார்பகங்களைச் சுற்றி பாவாடையைச் சுற்றி கட்டிக்கொண்டு பல் தேய்த்து முடித்தாள்.

டொக்..டொக் என்று கதவு தட்டப்படும் ஓசை.

"என்ன வேலம்மா?" கதவைத் திறந்த அனுஷா வெளியே பண்ணையார் வீட்டு வேலைக்காரி வேலம்மாள் நின்றிருந்ததைப் பார்த்துக் கேட்டாள்.

"பெரியய்யா வரச்சொன்னாக.."

"பெரியய்யாவா? என்ன வேலம்மா?"

"இல்ல டீச்சரம்மா... நீங்க இந்த ஊருக்கு வந்ததிலே இருந்து உங்கள என்ன, எப்பிடி இருக்குன்னு விசாரிக்கல்லையாம்.... பண்ணையாரம்மா சுசீலாம்மாவும் கேட்டு விட்டாக. இன்னிக்கி நீங்க பண்ணை வீட்டுல காலைச் சாப்பாடு சாப்பிட வரணும்னு கூப்பிட்டாக."

"அப்பிடியா வேலம்மா... ம்ம்.. சரி.. குளிக்கலாம்னு இருந்தேன். இப்பவே வரட்டுமா?"

"ஆமாம் டீச்சரம்மா.. வந்து நிதானமா குளிச்சிக்கோங்களேன்."

"சரி வேலம்மா.. அஞ்சு நிமிசம்."

"சரிம்மா."

உள்ளே வந்து பாவாடையை இறக்கி தொப்புளுக்கு ஒரு அங்குலம் கீழே கட்டினாள். முதல்நாள் வெள்ளிக்கிழமை பள்ளிக்குக் கட்டிச் சென்ற மெல்லிய சிவப்பு நிறப் புடவையை எழுத்து அணிந்துகொண்டாள். பின்னர் அடர்ச் சிவப்பு நிற கையில்லாத சோளியையும் அணிந்து தன் பெரிய கலசங்களை அந்தச் சோளிக்குள் புகுத்தி கச்சையணிந்தாள். கலைந்திருந்த கேசத்தை லேசாக சீவி பறக்கும் முடிக்கற்றைகளை ஒதுக்கிச் சீவினாள். ஸ்டிக்கர் பொட்டு வைத்துக்கொண்டு வீட்டை விட்டு வெளியே வந்தாள்.

"வாம்மா அனுசா.. எப்பிடி இருக்கே..." பண்ணையார் வரவேற்றார். எப்போதும் போல் பண்ணை பங்களாவின் பெரிய ஹாலில், ஆடிக்கொண்டிருக்கும் மெத்தை-ஊஞ்சலில் சாய்ந்து அமர்ந்து மெதுவாக ஆடிக்கொண்டிருந்தார். அவர் முன்னால் கை கட்டி, இடுப்பில் மரியாதையாக துண்டு கட்டிக்கொண்டு ஏழெட்டு பேர் நின்றுகொண்டிருந்தனர்.

"ம்ம்.. உங்க தயவுல நல்லா இருக்கேன்யா.. " பார்க்க அனுஷாவிற்கு ஆச்சரியாமாக இருந்தது. பெரியவருக்கு 60 வயது இருக்கும். ஆனால் இன்னமும், எப்படி கிண்ணென்று.. முறுக்கிய மீசை நரைத்திருந்தாலும், முகத்தில் தெரியும் களை இருக்கின்றதே?? ம்ம்ம்.. இந்த வயதிலும் அவருக்கு சுண்ணி நட்டுக்கொண்டிருக்குமா? இல்ல படுத்துத் தூங்குமா? எப்படி இருந்தாலும், அனுஷா போன்ற ஒரு இளம் அழகி தன் தளிர் விரல்களால் நோண்டி உருவிவிட்டு, தன் பட்டு போன்ற உள்ளங்கைகளில் அவருடைய கொட்டைகளைத் தாங்கிப் பிடித்துத் தடவினால் 60 வயதிலும் சுண்ணி தூக்காமல் போய்விடுமா? முயற்சி செய்து பார்க்கலாமா? அப்பவும் தூக்கவில்லை என்றால் பண்ணையார் முன் தரையில் மண்டியிட்டு கால் தொட்டு வணங்கிவிட்டு, தலையைத் தூக்கும் போது அப்படியே அவர் சுண்ணியைக் கவ்விப் பிடித்து ஊம்பினால்?? ம்ம்ம்.. அதுவும் முயற்சி செய்து பார்க்கலாம். அனுஷாவின் மிருதுவான உதடுகளில் பட்ட எந்த ஒரு சுண்ணியும் ராக்கெட் போல் தூக்கி நிற்காமல் இருந்தது கிடையாது. 4 வருடங்கள் முன் ஒரு முறை 65 வயதான ஒரு முதியவரின் சுண்ணியை விடாமல் 20 நிமிடம் ஊம்பி கக்க வைத்திருத்த அனுபவம் அனுஷாவிற்கு உண்டு.

பண்ணையாரை வைத்த கண் எடுக்காமல் அனுஷா பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள். ஓரத்தில் அவள் நின்று கொண்டு தன்னை விட கிட்டத்தட்ட மூன்று மடங்கு வயதான பெரியவரைக் காமக் கனல் கக்கும் கண்களோடு இளம் பெண் பார்த்துக்கொண்டிருக்க, அவரோ அங்கு வந்திருந்த கிராமத்துப் பெரியவர்களுடன் ஏதோ லோக்கல் ப்ரச்சனை பற்றி விவாதித்துக்கொண்டிருந்தாள். ஆஹ்.. அந்த வெள்ளை வேட்டி வெள்ளைச் சட்டை அவருக்கு எவ்வளவு பொருத்தம். வெள்ளைச் சட்டையை நீக்கினால் அவர் மார்பில் முடிகள் நரைத்திருந்தாலும், கிராமத்து கிண்கிண் மார்புகள் பார்க்கலாமே... இப்பொழுதே இப்படியென்றால் 40 வருடங்கள் முன் இப்பண்ணையார் எப்படி இருந்திருப்பார். ம்ம்ம்.. அப்போது அவரிடம் அனுபவித்த பெண்கள் நிச்சயமாகக் கொடுத்துவைத்திருப்பார்கள்.

இப்போது என்ன செய்கின்றாரோ? மீசை நரைத்ததனால், ஆசை நரைத்திருக்குமா? இப்போது அனுஷாவைப் போன்ற இளந்தளிர் மேனியிழிலாளைக் கண்டால் அவருடைய பூள் குதித்தெழுமா? அதைக் கையடித்து சரி செய்வாரா? அல்லது கிராமத்து வேலைக்காரிப் பெண்கள் யாராவது அவரை ஊம்பிவிடுவாளா? ஒரு வேளை வேலம்மா பெரியவரை ஊம்புவாளோ?

அனுஷாவின் மனதில் பண்ணையாரைப் பற்றிய கெட்ட கெட்ட எண்ணங்கள் ஓடிக்கொண்டிருக்கையில் அங்கு நல்லதம்பி வந்து நின்றதை அவள் கவனிக்கவில்லை. அவனும் தந்தையைப் போலவே தும்பைப்பூ வேட்டியும் அரைக்கைச் சட்டையும் அணிந்திருந்தான். அங்கு நின்றிருந்த கிராமத்துப் பெரியவர்கள் அருகே அவனும் நின்று தந்தை பேசுவதைக் கேட்டுக்கொண்டிருந்தான்.

"வணக்கமுங்க சின்னையா?" வந்தவர்கள் நல்லதம்பிக்கும் மரியாதையாக வணங்கினார்கள்.

"வணக்கமுங்க." அவன் முகம் புன்னகை மாறாமல் கூறியது. ஆனால் கண்கள் அனுஷாவை மேய்ந்தன. அவளுடைய சோளியில்லாத வழுவழு வாழைத்தண்டு தோள்களை அவன் பார்வை தழுவியது.ம்ம்.. தொட்டுப் பார்க்கவேண்டும்... இவ்வளவு வழுவழுப்பா? அவன் மனைவி மீனாவிற்குத் தான் அப்படி பளபளப்பான வழுவழுப்பான தோள்கள் இருக்க இயலும் என்று இது நாள் வரை நினைத்திருந்தான். ஆனால் இந்த பட்டணத்து டீச்சரைப் பார்த்தால்..ம்ம்ம்.. நாக்கால் உதடுகளை ஈரப்படுத்தினான். பிரசவத்திற்காக ஊர் சென்றிருந்த மனைவியுடன் காமத்தில் கூடி 6 மாதங்கள் ஆகிவிட்டன. இடையே நல்லதம்பிக்கு ஏற்பட்ட காமச் சங்கடங்களை போக்கிக்கொள்ள தன் கையே தனக்குதவி தான். ஓரிரு முறை குற்றாலத்தில் விலைமாதுக்களிடம் சென்று தன் காமாக்னியைத் தணிக்க முயன்றான். ஆனால் அவ்வளவாக பிடிக்கவில்லை. உருப்படியில்லாத விபசாரிகளை விட தன் கையே மேல் என்று இருந்துவிட்டான். ஆனால் இந்த அனுஷா டீச்சரைப் பார்க்கும் போதெல்லாம், தன் சுண்ணி சண்டமாருதம் செய்கின்றதே!!!

"டீச்சர்.. சுகமா இருக்கீங்களா?" கேட்டுக்கொண்டே அருகே வந்தான்.

"ம்ம்.. நல்லா இருக்கேங்க.. நீங்க, உங்க வீட்டுல.. உங்க குட்டிப் பையன் எல்லாரும்?" சம்பிரதாயமாக விசாரிக்கும் அனுஷாவின் அசையும் உதடுகளையே பார்த்தான் நல்லதம்பி. அப்படியே.. கடித்துத் தின்கலாம் போன்றிருந்தது அனுஷாவின் கீழ் உதடு (அதாவது வாயின் கீழுதடு.. வேறு ஏதும் சொல்லவில்லை)

"ம்ம்.. நல்லா இருக்காங்க."

"உங்க வொயிஃபைப் பார்த்ததே இல்லையே சார்... எப்போ வருவாங்க?" என்று அனுஷா கேட்க, நல்லதம்பிக்கு மேலும் சூடேறியது. இப்போது தான் தன் மனைவியிடம் 6 மாதங்கள் முன்பு காமத்தில் கூடிய நினைவு வந்து போயிருந்தது. உப்பிய வயிற்றில் கருவைச் சுமந்திருந்த மீனாவை ஜாக்கிரதையாக படுக்கையில் கிடத்தி அவள் புண்டைக்குள் உழுது எடுத்தது நினைவிற்கு வந்திருந்தது. அடாட.. இப்போது இந்தப் பெண் அதை நினைவு படுத்துகின்றாளே!!!

"ம்ம்.. மீனா வந்திருவா.. அடுத்த மாசம்.." அனுஷாவின் சங்கு நிறக் கழுத்தை நல்லதம்பியின் பார்வை தழுவியது. அவள் மேனியிலிருந்து புறப்பட்ட மெல்லிய சுகந்தம் அவன் நாசியை அடைந்தது. ம்ஹா.. என்ன அற்புதமான வாசனை. உண்மையில் நல்லதம்பியைப் பார்த்ததில் அனுஷாவின் காமச் சுரப்பிகள் வேலை செய்ததால் வந்த வாசனை தான் அது... ஆனால் அவனுக்குத் தெரியாதே!! அவள் மெல்லிய முந்தானை மீது அவன் பார்வை பரவியது. ம்ம்ம்மாஆ... சினிமாக்காரிகள் போல் பஞ்சைத் திணித்து வைத்திருப்பாளோ? ம்ஹும்... இருக்காது. இவ்வளவு சிறிய கையில்லாத சோளிக்குள் ப்ரா இருக்குமா இல்லையா என்றே சந்தேகம். இதில் பஞ்சு திணித்த ப்ரா இருக்கவே முடியாது. அவ்வளவு சிறிய சோளி, அவள் சிவந்த மேனியை வெளிச்சம் போட்டு காட்டிக்கொண்டிருந்தது. உண்மையிலேயே அபாரமான முலைகள் தான். அமுக்கிப் பார்க்கலாமா? மசிவாளா?

முந்தானை லேசாக..மிக மிக லேசாக ஒதுங்கியிருந்தது. வலது முலையின் காம்பின் எழுச்சி ஒரு பக்கம் மட்டும் தெரிந்தது. அந்தப் பக்கம் நல்லதம்பி வந்து நின்றான். லஜ்ஜையுடன் பார்த்தான்...அஹ்.. எவ்வளவு நீளமான காம்பு..ம்ம்.. நல்ல காட்சிதான்.

நல்லதம்பியின் பார்வை சென்ற திசை ஏதென்று அனுஷாவிற்குப் புரிந்தது. மோகனமாகப் புன்னகைத்தாலும், மார்க்காம்புக் காட்சியை மூடவில்லை. ம்ம்.. மடக்கிவிடக்கூடிய பார்ட்டி தான் என்று நினைத்தாள். வலது கையை லேசாகத் தூக்கி, பின்னலிலிருந்து விடுபட்டு அலைபாய்ந்த ஒரு சிறு முடிக்கற்றையைப் பிடித்து லாவகமாக காதில் பின்னால் ஒதுக்கினாள். கையைத் தூக்கி இறக்கியதில் மார்பகம் லேசாக தூக்கி இறங்கியது. நல்லதம்பியின் BPயும் ஏறி இறங்கியிருக்கும். விம்மிப் புடைக்கும் மார்பகங்களிலிருந்து அவன் கண்களை அவனால் விலக்க இயலவில்லை. அனுஷா பேசும் போது அவன் தன் தலை தூக்கி அவளுடைய அசையும் இதழ்களையும், கூர்மையான நாசியையும், சிரிக்கும் கண்களையும் கண்டு மயங்கினாலும், அடுத்த நொடி அவன் பார்வை தாழ்ந்து, அவள் கனத்த நெஞ்ஜத்தின் மீதே லயித்திருந்தது.

"வாங்க டீச்சரம்மா.. எப்போ வந்தீக." குரல் கேட்டுத் திரும்பினாள் அனுஷா. கண்டாங்கிச் சேலை அணிந்து முந்தானையில் தன் ஈரக்கையைத் துடைத்துக்கொண்டு வந்த சுசீலாவைப் பார்த்தாள்...ம்ம்ம்.. இவளும் நாட்டுக்கட்டை தான். வயது 40ஐ நெருங்கிக்கொண்டிருந்தாலும், உடல் வடிவம் சூப்பர். "கொட்டைப் பாக்கு...கொழுந்து வெத்தைலை" என்று பாடிக்கொண்டு வரும் குஷ்பு போன்ற கட்டை. வீட்டு வேலையிலிருந்து வந்திருந்ததால், சற்று அஜாக்கிரதையாக இருந்த முந்தானையை இழுத்து சுசீலா மூடிக்கொள்ளும் முன்பாகவே அவள் முலைகளை கண்களால் எடை போட்டாள் அனுஷா..ம்ம்.. அனுஷாவிற்கு இருப்பது போல் 40 அங்குல முலை இருக்கலாம். ஆனால் சுசீலாவிற்கு சற்றே பூசிய மேனியாதலால், மிக அதிகமாகத் தெரியவில்லை.

"ம்ம்.. அண்ணி.. இப்போத் தான் வந்தாங்க." அசட்டுத்தனமாக சிரித்துக்கொண்டே விடையளித்த கொழுந்தனைப் பார்த்தாள் சுசீலா..ம்ம்ஹும்.. அப்படியா சங்கதி. கட்டிய பொண்டாட்டி ப்ரசவத்திற்குச் சென்றிருக்க, இங்கே இளம் டீச்சருடன் கடலை போடுகின்றான் போல.. ம்ம்ம்.. போடட்டும். அனுஷாவின் கட்டழகு மேனியைக் கண்டால் யாருக்குத் தான் ஆசை வராது. அனுஷாவின் நிர்வாணமான தோள்களையும், லேசாக மின்னல் போல் திறந்து மூடும் தொப்புளையும் பார்த்து சுசீலாவிற்கே என்னவோ போலிருந்தது... பாவி மனுசன்.. இந்த ஆள் வேறு 15 நாட்களாச்சு மும்பை சென்று... பாவம் சுசீலா தன் அரிப்பிற்கு என்ன செய்வாள். என்னதான், வெள்ளரிக்காய், புடலங்காய் என்று காய்கறிகளை கடவுள், சுசீலா போன்ற பெண்களுக்கு உதவுவதற்காகப் படைத்திருந்தாலும், கணவனின் தடிக்கொம்புக்கு ஈடாகுமா? கொழுந்தன் நல்லதம்பியைப் பார்த்தால் சுசீலாவிற்கும் ஆசைதான். கொழுந்தனை வளைத்துப் போட்ட அண்ணிகளைப் பற்றி அவள் கேள்விப்பட்டிருக்கின்றாள்.. ஆனாலும்... இது போன்ற கட்டுப்பெட்டியான கிராமத்தில்.. அதெல்லாம் நடக்குமா??

"ஆமாம்மா.. இப்போ தான் வந்தேன்.. பெரியவர் இங்கே உக்காந்து நாட்டாமை பண்ணுறதை வேடிக்கைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன்." ஆயிரம் வாட்ஸ் புன்னகை சிந்தியபடி பேசிய அனுஷா சுசீலாவின் அருகே வந்தாள். இரு பெண்களுக்குமே சற்று அளவிற்கு அதிகமான முன்புறங்கள் இருந்ததால், ஒரு கட்டத்தில் லேசாகத் தொட்டு, இருவருள்ளும் மின்சாரம் பாய்ச்சின. சுகமான மின்சாரம். இரு ஜோடி மார்பகங்களையும் பார்த்து நல்லதம்பியின் கண்கள் ஜிவுஜிவு என்று ஆயின.

"அவங்களுக்கு என்ன?? ஆம்பிளையாளுங்களுக்கு பொழுதன்னைக்கும் இதே வேலை... நீங்க வாங்க டீச்சரம்மா.. நாம உள்ளே போவோம்." அனுஷாவின் கை பிடித்து அழைத்தாள் சுசீலா.

நல்லதம்பிக்கு பொறாமையாக இருந்தது... அனுஷாவின் ரோஸ் நிற மணிக்கட்டை இது போல் பிடித்துப் பார்க்கவேண்டும் என்று ஆவலாக இருந்தது... நடகுமா??"வாங்க டீச்சரம்மா." என்று அனுஷாவின் மென்மையான மணிக்கட்டை சுசீலா பிடித்து அழைக்க, இருவரும் உள்ளே சென்றதை நல்லதம்பி பெருமூச்சு விட்டுப் பார்த்தான்.

இரும்பு போன்றிருந்தது சுசீலாவின் கை. உழைக்கும் கைகள். இதே போல் கல் போன்று இருக்குமா அவள் மார்பகங்கள்? சற்று முன்னர் இருவரின் மார்பகங்களும் லேசாக உரசின உணர்ச்சி இன்னும் அனுஷாவிற்குள் கொழுந்து விட்டெறிந்தது. பண்ணையார் வீட்டிற்குள் நுழைய முதலில் சுசீலாவை மடக்கலாமா? சுசீலாவை மடக்குவதில் என்ன என்ன ஆதாயங்கள்? ஆபத்துக்கள்? அனுஷாவின் மனம் பேயாய் அலைந்தாலும், அவள் கண்கள் சுசீலாவை உரித்துக்கொண்டே இருந்தன. லேசாக தொப்பை விழுந்த தேகம். சற்று குண்டு தான். ஆனால் குண்டு என்று சொல்வதற்குப் பதில் கொழுகொழு என்று கூறலாம். செழிப்பான கன்னங்கள். வில் போன்று வளைந்த புருவங்கள். குண்டானதால் கழுத்து சற்று தடிமன் தான் ஆனால் அசிங்கமாக இல்லை. தோளிலிருந்தே கும்மென்று எழுந்த எழுச்சிகள். தாளம் போட்டு சதையாடும் குண்டிகள்...ம்ம்.. பெரியதம்பிக்கு ஈடு இணை தான். பெரியதம்பியின் நிறம் சற்று குறைவு. ஆனால் அவன் மனைவி சுசீலாவிற்கோ ஓரளவிற்கு சிவந்த மேனி.

"ஹாய் டீச்சர்.. எப்பிடி இருக்கீங்க?" என்ற இளம் குரல் கேட்டுத் திரும்பினாள் அனுஷா. அப்போது பூத்த ரோஜா மலர் போல் பளிச்சென்று குளித்து விட்டு வந்தாள் பெரியதம்பி-சுசீலா தம்பதியரின் செல்ல மகள் தேன்மொழி, துள்ளிக் குதித்த படி வந்தாள். மலரத் தொடங்கிய மார்பகங்கள் துள்ளிக்குதிக்க ஓடி வந்தாள்.

"ஏய்.. என்னடி தேனு.. உனக்கு வயசு 18 ஆச்சு.. நினைவிருக்கா... அமைதியா பதவிசா இருக்கவேண்டாமா?" சுசீலா தன் மகளைச் செல்லமாகக் கடித்தாள்.

"போங்கம்ம்மாஆ..., இங்க பாருங்க டீச்சர்.. இந்த அம்மா எப்பவுமே இப்பிடித்தான் டீச்சர்." சுணங்கிக்கொண்டே தன்னருகில் வந்த அந்த டீனேஜ் மாணவியை அனுஷா கரம் நீட்டி அழைத்தாள். லேசாகக் கட்டிக்கொண்டாள். எப்போதும் போல் நீண்ட கூந்தலை இரட்டைப் பின்னலாகப் போட்டுக்கொண்டு பாவாடை சட்டை அணிந்து வந்தாள் அந்த இளம் மங்கை. மிகப் பெரிய எழுச்சிகள் இல்லையென்றாலும், சட்டை நிறைந்து புடைத்துக்கொண்டிருந்தது கண்களுக்குக் குளிர்ச்சியாக இருந்தது. தேன்மொழியின் மிருதுவான கைகளை தோளிலிருந்து விரல் வரைத் தடவிவிட்டாள். வழுவழுப்பாக இருந்தது. ம்ம்.. செல்வச் செழிப்பும், தேகச் செழிப்பும் கூடிய இந்தச் சின்னப் பெண்ணை முதலில் மடக்கலாமா? அம்மாவை மடக்குவதை விட மகளை மடக்குவது எளிதாக இருக்குமோ?

"வாங்க டீச்சரம்மா. உங்களூக்காக ஸ்பெசலா குழாப்புட்டு, சுறாக்கறி செஞ்சிருக்கேன்... வாரீயளா?" சுசீலாவின் அழைப்பை அனுஷாவால் தட்ட இயலவில்லை. தேன்மொழி டீச்சரின் கையைப் பிடித்துக்கொண்டு ஆசையாக இழுத்துச் சென்று பெரிய அலங்கார சாப்பாட்டு மேஜையில் அமரவைத்தாள்.

"இவ்வளவா செஞ்சீங்க சுசீலாம்மா? தனியா ஒத்தையாளா இம்புட்டு செஞ்சீகளா?" அனுஷா வேண்டுமென்றே அவர்கள் கிராமத்து வட்டாரப் பேச்சில் பேச முயல, எல்லோரும் சிரித்தனர்.

"ம்ம்.. இது என்ன பெரிய விஷயம். உங்களூக்கு இது கூட பண்ணமாட்டேனா டீச்சரம்மா."

"ம்ம்ம்.. உங்க ஓரகத்தி வந்துட்டா கொஞ்சம் ஒத்தாசையா இருக்கும்.. அது வரைக்கும் உங்களுக்கு சரியான வேலைதான் சுசீலாம்மா." வேண்டுமென்றே சுசீலாவைச் சீண்டுவதுபோல் கேட்டாள் அனுஷா. வேலம்மா, மல்லி இவர்கள் மூலம் இரண்டாவது மருமகள் மீனாவின் திமிர் மற்றும் சோம்பேறித்தனத்தைப் பற்றி அனுஷா கேள்விப்பட்டிருந்தாள்.

"ம்ம்ம்.. நல்லா சொன்னீங்க போங்க டீச்சரம்மா. அவளா?ம்ம்.. யாராவது மெச்சிக்கவேண்டியதுதான்." பெருமூச்சு விட்டாள் சுசீலா. பெரிய மார்பகங்கள் ஏறி இறங்கி அனுஷாவின் மனதில் பட்டாம்பூச்சிகள் பறக்கவிட்டன.