"அம்மா... நான் புறப்படுறேன்மா.. வேற ஏதாவது வேணும்னா இந்த வீரய்யாகிட்டே கேட்டு அனுப்புங்க டீச்சரம்மா." என்ற வேலம்மா புறப்பட்டு சென்றுவிட்டாள். "டீச்சரம்மா... வேற என்ன உதவி வேணும்மா." வீரய்யாவின் கம்பீரமான குரல் ஒலித்தது. அனுஷாவிற்கு நெஞ்சம் படபடத்தது. மார்பகங்கள் விம்மி எழுந்து இறங்கின. இவனை எப்படியாவது மடக்கவேண்டுமே??? ம்ம்ம்.. இது போன்ற கட்டிளங்காளையை வெகு நாட்கள் சும்மா பார்த்துக்கொண்டு இருக்க இயலாது... இயன்ற சீக்கிரம், இவனை படுக்கையில் கிடத்த வேண்டும்.. அனுஷாவின் சுத்தமாக மழிக்கப்பட்ட பளபளப்பான புண்டை கசியத் தொடங்கியது. அவள் புடவை/பாவாடைக்குக் கீழே அவளுடைய ஆப்பம் உப்பிப் போய், வலுவான ஒரு பூளுக்காக ஏங்கத் தொடங்கியது. 22 வயதான அனுஷாவின் ஆப்பம் இது வரை பார்த்திருந்த பூள்கள் நூற்றுக்கணக்கில் இருக்கும். இருந்தாலும், இந்த கிராமீயப் பூளுக்காக திரவம் ஊறிக் காத்திருந்தது. வீரய்யாவை எப்படி மடக்கலாம் என்று கணக்கு போடத் தொடங்கினாள், கட்டழகி அனுஷா.அனுஷா வாழ்க்கையில் முதல் முறையாக ஒரு வீட்டிற்குள் தானாக குடி புகுந்து வந்திருந்தாள். இதுவரை அம்மாவின் அரவணைப்பிலேயே வளர்ந்ததால், இது போன்று குடிபுகுவது ஒரு புது அனுபவமாக இருந்தது. ஒவ்வொரு சாமானாக எது அடுக்கி வைத்தாள். தேவையற்றவைகளை மூலையில் அடுக்கி வைத்தாள். கேஸ் அடுப்பு சரியாக வேலை செய்கின்றதா என்று பார்த்துக்கொண்டாள். நல்லவேளை, அனுஷாவிற்கு சமையலில் ஆர்வம் உண்டு. சென்னையில் வசதியான வீட்டில், வேலைக்காரர்கள், சமையலுக்கு ஆள் என்று வளர்ந்தாலும், அவளுடைய தனி ஆர்வத்தால் சமையலில் ஓரளவிற்கு தேர்ச்சி பெற்றிருந்தாள். எல்லாவற்றையும் ஒரு மாதிரியாக எடுத்து வைத்து முடிப்பதற்குள் மணி பகல் 1 ஆனது. "டொக் டொக்.." கதவு தட்டப்படும் ஒலி. வேலைக்காரி வேலம்மா வந்திருந்தாள். "டீச்சரம்மாவுக்கு சமையல் செய்ய நேரம் இருந்திருக்காதுன்னு பெரியம்மா சாப்பாடு குடுத்து அனுப்பிச்சாக." பெரியம்மா என்று அவள் குறிப்புடுவது "குஷ்பு" சுசீலாவைத் தான் என்று புரிந்து கொள்ள சற்று நேரம் பிடித்தது. நல்லது தான்.. கிராமத்துப் protocol தெரிந்துகொள்ளவேண்டும். "நன்றி வேலம்மா." என்று அனுஷா கூறவும் வேலம்மா ஒரு டிபன் கேரியரை வைத்துவிட்டு சென்றுவிட்டாள். சாவகாசமாக தரையில் அமர்ந்து சாப்பிட்டாள் அனுஷா.. தரையில் சாப்பிட்டு பழக்கமே இல்லை.... பழக்கம் ஏற்படுத்திக்கொள்ள வேண்டியது தான். ஒரு குறிக்கோளுடன் இந்த கிராமத்திற்கு வந்தாயிற்று. குறிக்கோள் நிறைவேறும் வரை சில சில சிரமங்களுக்குக் கட்டுப்படவேண்டியது தான். சுசீலா கொடுத்து அனுப்பியிருந்த மீன்குழம்பு அருமையாக ருசித்தது. ம்ம்ம்... ஆற்றில் ஃப்ரெஷ்ஷாக பிடித்திருந்த மீனாக இருக்கும். ருசித்து உண்டாள். சாப்பிட சாப்பிட வியர்த்தது. யாரும் வரமாட்டார்கள் என்ற துணிவுடன், ஸ்லீவ்லெஸ் ரவிக்கையைக் கழற்றினாள். தனிமையில் அனுஷாவிற்குப் பிடித்த ஆடை அது தான். வெறும் புடவை மட்டும் அணிந்து ரவிக்கையில்லாமல் இருப்பது. இது வரை வாழ்க்கையில் ப்ரா அணிந்ததே இல்லை. அதனால் கிண்ணென்ற முலைகளும் கெட்டியான காம்புகளும் புடவையின் மீது உரசும் சுகமே தனி. கடுமையான பாரம் இறங்கியது போலிருந்தது. காற்றோட்டமாக உணர்ந்தாள். உண்டு முடித்து, அருகிலிருந்த சிறு அறைக்குச் சென்றாள். மிகச் சிறிய அறை. ஒரு கயிற்றுக் கட்டிலும், தலையணைகளும் இருந்தன. சாய்ந்து படுத்துக்கொண்டாள். உறங்கிப் போனாள். மாலை எழுந்திருக்கும் போது மணி நான்கு ஆகியிருந்தது. எழுந்தாள். தூங்கியிருந்த போது முந்தானை முழுதுமாய் விலகியிருந்ததால், அவளை இப்போது மீண்டும் வர்ணிக்க முடிகின்றது. செமை திண்மையான கல் போன்ற மாமுலைகள். அவ்வளவு சிறிய மெல்லிய இடைக்கு சற்றும் சம்மந்தம் இல்லாத DDD கப் மார்பகங்கள். கொழுகொழு என்று செழுமையாக இருந்தன. மல்லாக்கப் படுத்திருக்கும் போதும் நெஞ்சோடு சப்பையாக ஒட்டாமல், பூர்ண கும்பங்களாக நிமிர்ந்து குன்றுகள் போல் குலையாமல் நின்றன, அச்சந்தன நிற மார்பகங்கள். கெட்டியான அடர் ரோஸ் நிறக் காம்புகளும், அவைச் சுற்றி மிகப் பெரிய வட்டமாக மெல்லிய ப்ரவுன் நிற வளையங்களும் காமக் கிறக்கத்தை ஏற்படுத்தக் கூடியவை. எழுந்து அமரும் போதும் அனுஷாவின் மார்பகங்கள் நிலைகுலையாமல் கும்மென்று எழுந்து நின்றன. சில நொடிகள் குனிந்து தன் மார்பக எழிலைப் பார்த்து வியந்தாள். காமத்தில் விடைத்துக்கொண்டிருக்கும் நிப்பிள்களைத் தொட்டு மெதுவாக உருட்டினாள். "ஹும்... இதைக் கையாள எவன் வருவானோ?" பெருமூச்சு விட்டுக்கொண்டு எழுந்து, முந்தானையைச் சரி செய்துகொண்டு அப்படியே ரவிக்கையில்லாமல் அறையை விட்டு வெளியே வந்தாள். இன்னும் காலையிலிருந்து குளிக்கவில்லை என்பது உரைத்தது. ஒரு பெரிய டவல் எடுத்து தோள் மீது போட்டுக்கொண்டாள். சோப் எடுத்துக்கொண்டாள். பின்பக்கக் கதவைத் திறந்து அதன் பின்னர் தான் குளியலறைக்குள் செல்ல இயலும். எட்டிப் பார்த்தாள். யாருமில்லை என்று உறுதி செய்துகொண்டு வெளியே வந்து குளியலறைக்குள் சென்றாள். கதவைச் சாத்திவிட்டு, துண்டை எடுத்து சுவர் மீது போட்டாள். கூரை இல்லாத குளியலறையில் குளிப்பது அது தான் முதல் முறை. காற்றோட்டமாக புடவையையும் பாவாடையையும் கழற்றி முழு நிர்வாணமாக நின்றது படு பயங்கர கிக்காக இருந்தது. மாசுமருவற்ற தன் இளம் மேனியை தென்பொதிகைச் சாரலிலிருந்து இறங்கி வந்த தாமிரபரணிக் கரையோரக் காற்று சூழ்ந்துகொண்டபோது இளம் பிறந்த மேனி சிலிர்த்தது. எங்கும் வழுவழுப்பு, எங்கும் மினுமினுப்பு தான். தலையிலிருக்கும் கூந்தலைத் தவிர உடலெங்கும் மயிர் வளர்வதற்கான அடையாளமே இல்லாமல் சூப்பர் வழுவழு. கச்சிதமாக அமையப்பெற்ற அபார பின்புறங்கள். சரியான வடிவில் இடுப்பின் அருகே தடித்தும், முழங்காலில் சிறுத்தும் வளர்ந்த திண்மையான தொடைகள்; முழங்கால் கூட வழுவழு. தொப்புளுக்கு மேலே இருந்த சிறு மச்சம் தவிர உடலெங்கும் ஒரே ரோஸ் நிற தேகம். சாரல்காற்று பட்டதும் நிமிர்ந்து துருத்திய காம்புகள். ஜெகஜ்ஜோதியாக அம்மணமாக நின்றாள் அனுஷா. குளியலறைத் தொட்டியில் நீர் நிறப்பி இருந்தது. தொட்டுப் பார்த்தாள். ஜிலீரென்று இருந்தது. அந்தக் கோடையிலும் சிலுசிலுப்பை அள்ளித்தந்திருந்தாள் தாமிரபரணித் தாய். கூந்தலை அள்ளி முடித்தாள். ஒரு சொம்பில் எடுத்து குளிர்ந்த நீரை எடுத்து தோள் மீது ஊற்றினாள். முதல் சிலுசிலுப்புப் போனதும் சுகமாக இருந்தது. உடல் அலுப்பு தீர நன்றாகக் குளித்து, உடலெங்கும் சோப் போட்டுத் தேய்த்துக் கழுவி, துடைத்துக்கொண்டாள். டவலை மார்பகங்களைச் சுற்றிக் கட்டினாள். பாதி தொடை வரை மூடியது. மற்ற துணிகளைத் துவைக்க நேரமில்லை. மறுநாள் ஞாயிறு தானே... நிதானமாகத் துவைக்கலாம். ஊரைச் சுற்றிப் பார்க்கலாம். எல்லாம் செட்டில் ஆனபின்பு திங்களிலிருந்து பள்ளிக்கூடம் செல்லலாம். வீட்டிற்குள் வந்து டவலைக் கழற்றி, முழு நிர்வாணமாகவே நடந்து சென்று தன் பெட்டியைத் திறந்து மாற்று ஆடைகளை எடுத்துக்கொண்டாள். கிளிப்பச்சையில் பூப்போட்ட சிந்தடிக் புடவை, அதே பச்சையில் உள்பாவாடை மற்றும் கையில்லாத சோளி எடுத்துக்கொண்டாள். அனுஷாவிற்கு கைவைத்த டிரஸ் போட்டுப் பழக்கமே இல்லை. தன் 18 வயதிற்குப் பின் சாதாரணமாக புடவையும் கையில்லாத சோளியும் அணிந்துதான் பழக்கம். சில நேரம் தொப்புள் தெரியும் ஸ்லீவ்லெஸ் டாப்ஸ் அல்லது பனியன் அணிந்து, கீழே ஷார்ட்ஸ், ஜீன்ஸ் அல்லது ஸ்கர்ட் அணிவாள். ஆனால் அவள் வெறுக்கும் உடை சுரிதார் தான். உடலை முழுதும் தலையணை உறை போல் மூடிக்கொண்டு சென்று தன் எழில் கொஞ்சும் அழகை சுரிதார் எனப்படு சாக்குப் பைக்குள் அடைத்துச் செல்ல அனுஷா ஒரு போதும் விரும்பமாட்டாள். வழுவழுப்பான மூங்கில் தோள்களையும், வெண்ணை போன்ற வயிற்றையும் மூடியதே இல்லை. இப்போதும் அப்படியே அணிந்தாள். வீட்டைப் பூட்டிக்கொண்டு காலாற நடந்து சென்றாள். முன்பே சொன்னது போல் பண்ணையாரின் பங்களாவின் பின்பக்கம் இருந்தது அந்த வீடு. அதன் பின்னால் வந்து அங்கிருந்த வாழைத்தோப்பில் ஒற்றையடிப் பாதை வழியாக 5 நிமிடம் நடந்து சென்றால் தாமிரபரணி. அந்த வழியாகச் சென்றாள். ஆற்றங்கரையில் இருந்தவர்கள் எல்லாம் ஒரு மாதிரியான லஜ்ஜையுடன் அனுஷாவைப் பார்த்தார்கள். இவ்வளவு செக்கச்செவேல் என்ற பட்டணத்து இளம் அழகியை அவர்கள் காண்பது அரிது. ஸ்லீவ்லெஸ் அணிந்த இளம் மாதுக்களைக் காண்பதும் அரிது. ஒரு இளம் பெண் இவ்வளவு துணிவுடன் தன் ஊரை விட்டு அதுவும் பட்டணத்தை விட்டு குக்கிராமத்துக்கு வந்ததைப் பாராட்டுவதா, அல்லது ஆச்சரியப்படுவதா என்று இனம் புரியாத ஒரு எண்ணம். இவையெல்லாம் கலவையாக வாட்ட, கிராமத்துப் பெண்கள் அனுஷாவை லஜ்ஜையோடு பார்த்தனர். அனுஷா சினேகமாகப் புன்னகைத்தாலும், அவளுடன் பேச யாரும் முன்வரவில்லை. தயக்கத்துடன் நகர்ந்துகொண்டனர். அனுஷா எதிர்பார்த்தது தான். முதலில் கிராமத்தில் நுழையும் போது இப்படித் தான் இருக்கும் என்று அவள் அம்மா அறிவுருத்தி அனுப்பியிருந்தாள். அதனால் அவள் அதிர்ச்சி அடையவில்லை. மாறாக எப்போதும் மாறாத மோகனச் சிரிப்புடன் வளைய வந்தாள். கிராமத்தில் இருக்கும் எத்தனையோ ஆண்களின் தூக்கத்தை இன்று போக்கியிருப்பாள் என்பது அனுஷாவிற்கு நன்றாகத் தெரியும். எல்லா ஆண்களும் அவளைப் பார்த்தவுடன் ஓடிச் சென்று கையடித்திருப்பார்கள். பெண்கள் மனதிற்குள் குமுறியிருப்பார்கள்/ அல்லது பெண்களே இவ்வழகியின் மீது மோகித்திருப்பார்கள். எப்படியோ போகட்டும். கிராமத்தில் இரண்டே தெருக்கள் தான். இரண்டாவது தெருவின் முனையில் இருந்தது பள்ளிக்கூடம். 5வது வகுப்பு வரைமட்டுமே சொல்லித் தரப்படும். அனுஷாவைத் தவிர ஒரு டீச்சர் (ஆண்) தலைமை ஆசிரியராக இருப்பதாகச் சொல்லியிருந்தார்கள். சற்று வயதானவராம். அவர் அனுஷாவை எப்படி வரவேற்கப்போகின்றாரோ தெரியவில்லை. இரண்டு தெருக்களையும் சுற்றி நடந்து வந்தாள். சிறு பிள்ளைகள் ஆஆவென வாய் பிளந்து பார்த்தார்கள். ஒரு சிறிய பெட்டிக் கடையில் நின்று நான்கு பெரிய பச்சை வாழைப்பழங்கள் வாங்கிக்கொண்டாள். இரவிற்கு வேறு ஒன்றும் வேண்டாம். அனுஷாவிடம் பழங்களைத் தந்து காசு வாங்கிக்கொள்ளும் முன்னர் கடைக்கார இளைஞனின் நாக்கு வரண்டே போனது. மெல்லிய புடவைக்குப் பின்னால் கணிசமான மார்பகங்கள் பிதுங்குவது தெரிகின்றதா இல்லையா என்று பார்ப்பதில் தான் அவன் கவனம் இருந்தது. பெட்டிக்கடைக்குள் அவன் நின்றிருந்ததால், அனுஷாவினால் அவன் இடுப்புக்குக் கீழெ பார்க்க இயலவில்லை. பார்த்திருந்தால், அவன் வேட்டி முழுதும் விலகி, வெளியே ஒரு கரும் வாழைப்பழம் தொங்கிக்கொண்டிருப்பதைப் பார்த்து பெருமைப் பட்டிருப்பாள். சுற்றி நடந்து வீட்டிற்கு வருவதற்குள் நன்றாக இருட்டியிருந்தது. கோடைக் காலம் ஆனதால் இரவு ஏழரை ஆகிவிட்டது. காற்றுவாங்கிக்கொண்டே நடந்து சென்றதால் அப்போது அலுப்பு தெரியவில்லை என்றாலும் வீட்டிற்கு வந்தபோது அனுஷாவின் கால்கள் வலித்தன. கீழே தரையில் அமர்ந்துகொண்டாள். தன் அழகான கெண்டைக் கால்களை அவளே பிடித்து விட்டுக்கொண்டாள். பின்னர் எழுந்தாள். ஒரு சிறிய குட்டையான ஸ்டூல் எடுத்து ஜன்னல் அருகே போட்டாள். ஜன்னல் திட்டின் மீது வாழைப்பழங்களை வைத்தாள். அந்த ஜன்னல் வழியாக அவள் பார்த்தால், சற்று தொலைவில் பண்ணையார் வீட்டிற்குச் செல்லும் முக்கியத் தெரு தெரியும். தன் வீட்டிலிருந்து அந்தத் தெரு வரை செல்லும் மற்ற வீடுகளும் தெரியும். ப்ரதானத் தெருவிலிருந்து ஆற்றங்கரைக்குச் செல்பவர்கள் இந்த ஜன்னலைக் கடந்து தான் செல்லவேண்டும். எப்போதும் போல் ரவிக்கையைக் கழற்றிவிட்டு, முந்தானையை மட்டும் நன்றாகப் போட்டு மூடிக்கொண்டாள். ஜன்னல் அருகே வந்து ஒரு முறை ஸ்டூலில் அமர்ந்துப் பார்த்தாள். குட்டையான ஸ்டூலாக இருந்ததால், அவள் மார்புகள் வரை ஜன்னல் விளிம்புக்குக் கீழ் மறைத்தது. ... சரியான உயரம் தான். மீண்டும் எழுந்து நின்றாள். ஜன்னலின் பார்வையை விட்டு சற்று விலகி நின்று புடவையையும் பாவாடையையும் கழற்றி நிர்வாணம் ஆனாள். பின்னர் புடவையின் முந்தானையை மட்டும் மீண்டும் தோள் மீது போட்டுக்கொண்டு மாராப்பால் மார்பகங்களை மூடினாள். அப்படியே நடந்து வந்து ஸ்டூலில் அமர்ந்தாள். அதாவது தோளில் விழுந்து மார்பகங்களை மூடிய முந்தானையைத் தவிர அவள் உடம்பு முழு நிர்வாணம். ஆனால் ஜன்னல் வழியாக வெளியிலிருந்து பார்ப்பவர்களுக்கு அவள் புடவை அணிந்திருப்பது போல் தெரியும். இதில் ஒரு த்ரில். அனுஷாவிற்கு மிகவும் பிடித்தப் பொழுது போக்கு. நிர்வாணமாக நின்று மற்றவர்கள் வேடிக்கைப் பார்க்க வேண்டும். ஆனால் மற்றவர்கள் இவளுடைய நிர்வாணத்தை உணரக் கூடாது...ம்ம்.. இந்த ஜன்னலும் ஸ்டூலும் வசதியாக அமைந்தன. இடது முழங்கையை ஜன்னல் திட்டில் வைத்துக்கொண்டு இவள் முன்னால் சாய்ந்து தன் தாடையில் இடது உள்ளங்கையைப் பதித்துக்கொண்டாள். வலது கையில் ஒரு வாழைப்பழத்தை எடுத்து தோலுரித்தாள். அப்படியே பழத்தை கீழே கொண்டு போய், கால்களை விரித்து தன் புண்டை மீது தேய்த்தாள். வழுவழுப்பான வாழைப்பழம் அதே போன்ற வழுவழுப்பான புண்டை இதழ்கள் மீது ஓடியது. மெதுவாக அழுத்தம் கொடுத்து, அதே நேரம் தன் புண்டை தசைகளை சற்று விரிவாக்கினாள். பழம் வழுக்கிக்கொண்டு அவள் புழைக்குள் சென்றது. "டீச்சரம்மா...." என்று குரல் கேட்டது. ஜன்னலுக்கு அந்தப் பக்கம் வேலம்மா சென்று கொண்டிருந்தாள். "என்ன வேலம்மா?" மெதுவாக தன் யோனிக்குள் வாழைப்பழத்தை ஏற்றிக்கொண்டே கேட்டாள். அந்தப் பக்கம் வேலம்மா ஜன்னல் அருகே வந்தாள். "ராத்திரிக்கு ஏதாவது வேணுமா டீச்சரம்மா...?" "ம்ம்ம்.. ஒரு தடியான பூள் தான் வேணும்." என்று சொல்ல அனுஷாவின் நாக்கு நுனி வரை வந்துவிட்டது. ஆனால் அடக்கிக்கொண்டாள். "இல்ல வேலம்மா." "ராத்திரிக்கு சாப்பிட என்ன பண்ணுவீங்கம்மா." "இன்னிக்கி ராத்திரி என் பசிக்கு இந்த வாழைப்பழம் போதும் வேலம்மா." ம்ம்ம்ம்.. போதும்...போதும். வேறு என்ன செய்ய. என் புண்டைக்கு ஏற்ற பூள் இன்றிரவு கிடைக்காது. இந்த வாழைப்பழம் தான் கதி.. என்று நினைத்துக்கொண்டே தன் புழைக்குள் கொழகொழவென்று ஆன வாழைப்பழத்தை தன் விரல்களால் உள்ளே திணித்துக்கொண்டே பேசினாள். "நல்லதும்மா.. அப்போ நான் வாரேன்.. காலைல பாக்கலாம்மா." என்றபடி வேலம்மா தன் கிராமத்துக் குண்டிகளை ஆட்டி ஆட்டி சென்றாள். "வீரய்யா.. வீரய்யா.. நல்லதம்பி.. நல்லதம்பி... " என்று அனுஷாவின் மனம் அடித்துக்கொண்டது. முதல் வாழைப்பழம் உள்ளே குழைந்து போனபின்பும், அடுத்த பழத்தையும் எடுத்து மேலும் உள்ளே திணித்தாள். "டீச்சரம்மா.. ஏதாவது உதவி தேவையா?" வீரய்யாவின் முரட்டுக் குரல் முதலில் கேட்டது. பின்னர் அவன் கட்டுமஸ்தான உடம்பு தென்பட்டது. அதுவும் வேட்டி மட்டும் அணிந்து இடுப்பைச் சுற்றி துண்டு கட்டியிருந்ததால், கட்டுமஸ்தான தேகம் கருந்தேக்குப் போல் அந்த தெருவிளக்கின் ஒளியில் பளிச்சிட்டது. "ஆமாண்டா.. உன் உதவி தேவை... உன் சுண்ணியோட உதவி தேவை" என்று நினைத்தாள் அனுஷா.. ஆனால் சொன்னதென்னவோ. "இப்போ இல்லை வீரய்யா. நாளைக்கு ஒரு 10 மணிக்கு வா. கொஞ்சம் சாமான் எல்லாம் எடுத்து வைக்கணும்." என்று வெளிப்படக் கூறினாள். ஆனால் மனதிற்குள் "உன் சாமான் புகுந்து கொள்ள ஒரு குகை காத்திருக்கு." என்று சொல்லிக்கொண்டாள். "சரிம்மா." என்று சென்றுவிட்டான். இரண்டாவது வாழைப்பழமும் முழுவதுமாகக் குழைந்து அனுஷாவின் யோனிபுழைக்குள் சென்றுவிட்டது. "டீச்சர்... இங்கே தனியா உக்காந்து என்ன பண்ணிகிட்டு இருக்கீங்க டீச்சர்." என்றபடி தேன்மொழி அந்த ஜன்னலைக் கடக்கும் போது கேட்டாள். உண்மையைச் சொல்ல இயலாதே?
"சும்மா உங்க ஊரை ஜன்னல் வழியா வேடிக்கைப் பாக்குறேன்." என்றபடி மூன்றாவது வாழைப்பழத்தை எடுத்தாள். தோல் உரித்து ஒரு கடி கடித்தாள். பின்னர் நேராக தன் காலிடுக்கில் எடுத்துச் சென்றாள். அப்போது மெதுவாக தன் யோனி தசைகளை நெருக்கினாள். கூழ் போன்ற வாழைப்பழக் கூழ் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வெளியேறியது. அனுஷாவின் அபரிதமான காமத் திரவங்களும் கசிந்து வாழைப்பழத்துடன் சேர்ந்து கெட்டியான மில்க் ஷேக் போல ஆயிருந்தது. வெளிவந்த கூழை தன் கையில் இருந்த வாழைப்பழத்தில் அப்பிக்கொண்டாள். பின்னர் வாழைப்பழத்தை எடுத்து நக்கினாள். மீண்டும் தன் யோனிவாயிலில் தேய்த்து, மீண்டும் கொஞ்சம் கூழ் வெளியேற்றினாள். மீண்டும் நக்கினாள். அப்படியே மூன்றாவது வாழையையும், கொஞ்சம் புண்டை-பழக் கூழையும் உண்டாள். நான்காவது வாழைப்பழத்தையும் அதே போல் தன் ஜீரா குழம்பிய கூழில் தொட்டுத் தொட்டு சாப்பிட்டாள். இறுதியாக எழுந்து நின்று ஜன்னலைச் சாத்தினாள். முந்தானையைத் தூக்கி எறிந்தாள். கால்களை அகட்டினாள். இடது காலைத் தூக்கி ஸ்டூலில் வைத்து, குனிந்து தன் இரு கைகளிலிருந்தும் இரண்டிரண்டு விரல்களை தன் யோனிக்குள் செலுத்தி, உள்ளே ஒட்டிக்கொண்டிருந்த வாழைப்பழக் கூழ் முழுவதும் வெளியே அள்ளி எடுத்து இரு கைகளையும் ஆபாசமாக நக்கினாள். முக்கினாள், முனகினாள். பொலபொலவென்று யோனியிலிருந்து கொட்டிய திரவத்தை தன் இரு கைகளிலும் பிடித்து சப்பி, நக்கிக் குடித்தாள். நக்கி நக்கிக் குடித்தாள். குடித்து முடித்தாள். பின்னர் ஒரு சொம்பு நீர் கொண்டு வந்தாள். தரையில் மல்லாக்கப் படுத்து இரு கால்களையும் தூக்கி விரித்துப் பிடித்து இடது கையில் விரல்களால் புழையை விரித்துப் பிடித்து வலதுகையில் சொம்பு நீரை எடுத்து மெதுவாக தன் புண்டைக்குள் ஊற்றினாள். இது அவள் மிகவும் சிரமத்துடன் பழக்கிய டிரிக். கால் லிட்டர் தண்ணீர் உள்ளே சென்றிருக்கும். சில நிமிடங்கள் அப்படியே நிறுத்திக்கொண்டாள். பின்னர் சொம்பை புண்டைக்குக் கீழே குண்டியருகே பிடித்துக்கொண்டு மெதுவாக நீரை வெளியேற்றினாள். மிச்சம் மீதியிருந்த வாழைப்பழக் கூழும் அவள் மெல்லிய மேனிக்குள் சுரந்த காமத் திரவங்களும் கலந்து வந்து சொம்பை நிறப்பின. எழுந்து அமர்ந்து அத்தண்ணீரைச் சுவைத்துக் குடித்தாள். இரவு உணவு முடிந்தது. விளக்குகள் எல்லாவற்றையும் அணைத்துவிட்டு, சிறிய அறைக்குள் சென்றாள். படுத்து உறங்கிப் போனாள்.
அனுஷா ஒலக்கல் க்ராமத்தில் தன்னுடைய "முதல் இரவில்(!!!???)" உண்மையிலேயே அருமையாகத் தூங்கினாள். புது இடத்தில் தூங்குகின்றோமே என்ற வேறுபாடே தெரியவில்லை. வசதி குறைவு இருந்தாலும் அசதி அதிகமாக இருந்ததால், மிக நன்றாக ஆழந்த தூக்கத்தில் கழித்து காலை ஐந்தரைக்குள் எழுந்தாள். ஜன்னலைத் திறந்து மெதுவாக எட்டிப் பார்த்தாள். பலர் ஆற்றங்கரைக்குச் சென்றுகொண்டிருந்தனர். ம்ம்ம்.. நிர்வாணமாக நிற்க இயலாது. பாவாடை, புடவை, கையில்லாத சோளி அணிந்துகொண்டாள். ஆற்றில் குளிக்க ஆசையாக இருந்தது. ஸ்டார் ஹோட்டல் நீச்சல் குளங்களில் டூ பீஸ் அணிந்து குளித்துப் பழக்கமுண்டு; டாக்டர் ப்ரகாஷின் பழவேற்காடு தீவிற்கு சில முறை சென்றிருந்தாள். அங்கு தோழர் தோழிகளுடன் அரைகுறை ஆடைகளுடனும், சில நேரம் முழு அம்மணமாகவும் அந்தத் தீவு முழுதும் ஓடித் திரிந்து கடலில் குளித்துள்ளாள்; ஒரே ஒரு முறை மிகவும் "வேண்டப்பட்ட" ஒருவரின் மாமல்லபுரம் அருகே இருந்த பங்களா ஒன்றின் நீச்சல் குளத்தில் பிறந்த மேனியாக நீச்சலடித்த அனுபவமும் உண்டு. ஆனால் திறந்த வெளியில் ஆற்றில் மூழ்கிக் குளித்ததே இல்லை. அதுவும் அனுபவிக்கலாமே என்று ஆசையாக இருந்தது. டவல், மாற்று ஆடைகள் என்று எல்லாவற்றையும் கையில் எடுத்துக்கொண்டு, வீட்டைப் பூட்டிவிட்டு ஆற்றங்கரையை நோக்கிப் புறப்பட்டாள்.
பல பெண்கள் அங்கு படித்துறையில் குளித்தும் துணி துவைத்தும் கொண்டிருந்தனர். புதிதாக வந்த பட்டணத்து ரோஸ் அழகி வந்தவுடன் மௌனமாக அவளைப் பார்த்தனர். அவள் அழகாக தன் Ir 8 பற்கள் லேசாகத் தெரிய, ஆரஞ்சு இதழ்களை மென்மையாகத் திறந்து புன்னகைத்தாள். கண்களில் ஸ்நேகம் காட்டிச் சிரித்தார். அப்போதும் யாரும் பேசவில்லை. தன் கையிலிருந்த ஆடைகளை படித்துறையில் தண்ணீருக்கு மூன்று படிகள் மேலே வைத்தாள். கிராமத்து மக்கள் செய்வதைப் போல் முந்தானையை பற்களால் கடித்துக்கொண்டு ப்ளவுஸை அவிழ்த்தாள். அப்படியே மெதுவாக கொசுவத்தை நெகிழ்த்தினாள். முழுதும் அவிழும் முன் பாவாடை நாடாவை நெகிழ்த்தி பாவாடையைத் தூக்கி மார்புக்குக் குறுக்காக மூடிக்கொண்டாள். அப்போதும் பின்புறம் பாவாடை தாழ்ந்து அவள் வீணைக் குடங்களை மூட முடியாமல் திண்டாடியதால், குண்டியின் பிளவு லேசாக எட்டிப் பார்த்தது. சுற்றியிருந்த கிராமத்துப் பெண்கள் மூச்சை இழுத்துப் பிடித்துக்கொண்டனர். நிச்சயமாக பட்டணத்துப் பெண்ணால் இது போன்ற கிராமத்துப் பழக்கத்தை சரியாகச் செய்ய இயலாது. நிர்வாணம் ஆகி ஆபாசமாக அசிங்கப் படப்போகின்றாள் என்று நினைத்தனர். ஆனால் ஏமாந்தனர். இதற்காகவே ஒரு மாதம் அனுஷா சென்னையில் ஒத்திகை செய்துப் பார்த்து பழக்கப் படுத்தியிருக்கின்றாள் என்று அவர்களுக்குத் தெரியாதே!! பாவாடையை மார்புக்குக் குறுக்காகத் தூக்கி நாடாவை இறுக்கமாகக் கட்ட, செழிப்பான மார்பகங்கள் பிதுங்கிக் கொண்டு அழகானத் தெரிந்தன. வெண்மையான தோள்களும், கீழ்கழுத்து பகுதியும், ஆழமான க்ளீவேஜும் அழகு காட்டின. முழங்கால்களிலிருந்து கெண்டைக்கால் கொலுசு வரை வழுவழுத்த மேனியை கிராமத்துப் பெண்கள் பொறாமையுடன் பார்த்தனர். கூந்தலை அவிழ்த்துவிட்டு தண்ணீரில் அமுங்கினாள். மூழ்கிக் குளித்தாள். சிலீரென்ற காலை நேரத்துத் தாமிரபரணியில் குளியலை ரசித்தாள். இதையெல்லாம் பார்த்த கிராமத்துப் பெண்களுக்கு சற்று சினேகம் பிறந்திருக்க வேண்டும். "அக்கா.. நீங்க இந்த ஊருக்கு வந்த டீச்சரம்மாவா?" ஒரு 18 வயது பருவச்சிட்டு அவள் அருகே வந்தது. "ஆமாம்மா... நான் தான் டீச்சரா வந்திருக்கேன்." "அப்போ உங்கள அக்கான்னு கூப்பிடக்கூடாதில்ல.. டீச்சர்னு கூப்பிடலாமா?" "ச்சே.. ச்சே.. உரிமையோட அக்கான்னே கூப்பிடலாம். நீ என்ன அந்த ஸ்கூல்லயா படிக்கிறே?" "இப்ப இல்லக்கா.. அஞ்சாப்பு வரை அங்கே படிச்செங்கா.. அதுக்குப் பெறகு காட்டு வேலைக்கு அனுப்பிட்டாங்க. போன ஆவணில தாய்மாமனுக்கு கண்ணாலமும் கட்டிவுட்டுட்டாக. "கல்யாணமும் ஆச்சா? அதுக்குள்ளயா?" அனுஷா இப்போது மார்பகங்கள் நீரில் அமிழ்ந்துள்ள வரை ஆற்றிற்குள் நடந்து சென்றிருந்தாள். பளீரென்ற மூங்கில் கைகளை நீரிற்கு மேலே தூக்கினாள். ஒவ்வொரு கையையும் மற்றொரு கையால் துடைத்து அழுக்கைப் போக்கிக்கொண்டாள். பளபளக்கும் அக்கைகளையே அந்தச் பருவச்சிட்டு பார்த்துக்கொண்டே இருந்தாள். அவளது நிறம் நம் மண்ணின் நிறம். கோவில் சிலை போன்ற வடிவு கொண்ட அந்தக் கிராமத்துப் பெண்ணின் மேனி நிறமும் அதே போல் கோவில் சிலையின் நிறம் தான். அவளது மூக்கைப் பார்க்க அனுஷாவிற்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது. நல்ல கூர்மையான மூக்கு. நேசத்துடன் சிரிக்கும் கண்கள். முழு உதடுகள். ஓரளவு வாளிப்பான தேகம் தான். அனுஷா அளவிற்கு அற்புதமான ஹவர்க்ளாஸ் இல்லாவிட்டாலும், உழைத்து உரம் போட்ட தேகம். அனுஷாவை விட ஓரிரு அங்குலங்கள் குள்ளம். அவளும் தண்ணீரை அளைந்து கொண்டே அனுஷாவின் அருகே வந்தாள். "அக்கா.. பாவாடையைக் கொஞ்சம் அமுக்கிப் பிடிச்சிக்கோங்கக்கா." அவள் அருகே வந்து கிசுகிசுத்தாள். கொஞ்சம் அதிகமாகவே அருகில் வந்துவிட்டதால், அவளுடைய விம்மிய மார்பகங்கள் அனுஷாவின் தோளில் லேசாக உராய்ந்தன. "தாமிரபரணித் தண்ணி சும்மா அப்படியே கண்ணாடி மாதிரி தெரியுதில்லே... உங்க வெள்ளவெள்ளேர் கால் தண்ணிக்குள்ளே பளிச்சுன்னு தெரியுதுக்கா." "ஓஓ.. சரிம்மா... அது சரி.. உன் பேர் என்னன்னு சொல்லல்லியே?" "எம்பேரு மல்லிகா.. எல்லாரும் மல்லி மல்லின்னு கூப்பிடுவாக.. நீங்க எங்க அண்ணனப் பாத்திருப்பீஹல்ல?" "அண்ணனா?" "ம்ம்ம்.. வீரய்யன் இருக்காருல்லா... அதோட தங்கச்சி தான் நானு!" சரி தான்.... கட்டுமஸ்தான அழகான கிராமத்து இளைஞனுக்கேற்ற கருப்புக் கட்டழகி தங்கை தான். "அப்பிடியா?" என்றபடி அனுஷா மெதுவாக நீந்தினாள். "உங்களுக்கும் நீச்சல் எல்லாம் தெரியுமாக்கா?" "ம்ம்.. ஏன் கேக்குறே?" "இல்லக்கா.. கிராமத்துப் பெண்டுகள் எல்லாம் ஆத்துல குளிச்சி மீன்குட்டி நல்லா நீஞ்சக் கத்துக்கும்.. நீங்க பட்டணத்துக் காரங்க இல்ல?" "பட்டணத்துலேயேயும் நீச்சல் குளம் இருக்கு.. அதுல நீச்சலடிப்பேன்." "மல்லாக்கப் படுத்து நீச்சடிப்பீங்களாக்கா?" மல்லியின் உதடுகளோரத்தில் ஒரு நமுட்டுச் சிரிப்பு தெரிந்தது போலிருந்தது. "ம்ம்.. அடிப்பேனே!! ஏன் கேக்குறே?" "இங்க ஆத்துல மட்டும் நீங்க மல்லாக்க நீச்சல் அடிச்சிராதீங்கக்கா!!" "ஏன் மல்லி?" களுக் என்று சிரித்துவிட்டாள். "இது ரெண்டும் ரொம்பப் பெருசா இருக்குல்ல?" அனுஷாவின் மாபெரும் முலைகளைக் காட்டினாள். "அது கோபுரம் மாதிரி தெரியும்". பாவாடை அவ்வளவாக கெட்டியாகப் பிடித்துக்கொள்ளாமல், லேசாக தளர்ந்திருந்ததால், பாதி க்ளீவேஜ் எட்டிப் பார்த்தது. தண்ணீரில் மிதந்தபடியால், லேசாக மேலும் கீழும் ஆடிக்கொண்டிருந்தன அனுஷாவின் அற்புதமான மார்பகங்கள். கிராமத்துப் பைங்கிளியின் கள்ளம் கபடமில்லாத பேச்சு அனுஷாவிற்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது. "உனக்கு மட்டும் சின்னதாவா இருக்கு?" அனுஷாவின் விரல்கள் இப்போது மல்லியின் மார்பு மீது லேசாகத் தீண்டின. பாவாடையில் துருத்திக்கொண்டு மல்லியின் கெட்டியான காம்புகள் நீட்டிக்கொண்டிருந்தன. அனுஷாவுடைய மிகக் கூர்மையான மிகப் பெரிய நீண்ட காம்புகளோ அப்பட்டமாக பாவாடையைத் தூக்கின. "எனக்கும் சுமாரா சின்னதாத் தான்க்கா இருந்தது. இந்த ஒரு வருசத்துல எங்க மாமன் பிடிச்சி அமுக்கி அமுக்கி செஞ்சதுலே பெருசாச்சுக்கா." கலகலவென்று சிரித்தாள். "ஆனாலும் உங்கள் சைஸ் அளவுக்கு இல்லைக்கா.. பாதி தானே இருக்கு." மல்லி குனிந்தபடி அருகருகே இருந்த இருவரின் மார்பகங்களையும் பார்த்தபடி பேசினாள். எந்த நொடியும் இருவரின் காம்புகளும் தொட்டுவிடும் அபாயம். அனுஷாவால் தாங்க இயலவில்லை. மிகச் சுலபமாக காம உணர்ச்சி வசப்படுபவள். தண்ணீரில் நின்றிருந்தபடியால் நனைந்திருந்த அவளுடைய மழித்த புண்டை இதழ்கள், அவளுக்குள்ளிலிருந்து கசிந்த திரவத்தில் மேலும் நனைந்தன. இதற்கு மேல் அவ்வளவு அருகில் இருந்தால் மல்லியைக் கற்பழித்துவிடுவோம் என்ற அச்சமோ என்னவோ தெரியவில்லை, அனுஷா சற்று விலகினாள். "அண்ணன் சொல்லிச்சுக்கா.. சினிமா நடிகைய விட சூப்பர் அழகா ஒரு டீச்சர் நம்ம ஊருக்கு வந்திருக்காஹன்னு சொல்லிச்சுக்கா. உங்களியப் பாத்தவுடனே புரிஞ்சிபோச்சு." "என்ன புரிஞ்சிது?" "இனிமே அண்ணன் கனவுலே சிம்முரன்னு நடிகை வரமாட்டாஹ. நம்ம ஊரு டீச்சரு தான் அவுஹ கனவுல வருவாஹன்னு..." மீண்டும் கலகலகலவென்று சிரிப்பலைகள் மல்லிகாவிடமிருந்து எழுந்தன. "ஏய்.. ரொம்பவே குசும்பு உனக்கு!" கையை செல்லமாக ஓங்கினாள் அனுஷா. "பார்த்த முதல் நாளே.. இவ்வளவு பேசுறியே.. ரொம்ப வாயாடியா இருப்பே போல இருக்கே?" செல்லமாக மல்லியின் முதுகில் ஒரு அடி கொடுத்தாள். அப்போது மல்லியின் பார்வை அனுஷாவின் தூக்கிய கைக்குக் கீழே தெரிந்த கொள்ளை அழகான மயிரில்லாமல் பளபளக்கும் அக்குள் மீது பதிந்திருந்தது என்பதை அனுஷா கவனித்தாள். மல்லியின் முதுகில் கொடுத்த செல்ல அடி, ஒரு பஞ்சுப் பொதியைத் தட்டியது போலிருந்தது அனுஷாவிற்கு. இது போன்ற கிராமத்து கருப்புக் கட்டழகியைக் கட்டிப் பிடிக்கமாட்டோ மா என்று ஏங்கினாள் அந்தப் பட்டணத்துப் பாவை. சற்று நேரம் இவ்வாறு பேசிக்கொண்டே இரு இளம் பெண்களும் கரை வந்து சேர்ந்தனர். லேசாக அவிழ்ந்திருந்த பாவாடையை மீண்டும் ஒரு முறை தன் பெரிய மார்பகங்களைச் சுற்றி கெட்டியாகக் கட்டிக்கொண்டாள் அனுஷா. கரை ஏறி வந்து டவல் எடுத்துத் தலை துவட்டிக் கொண்டாள். மல்லியுடன் சகஜமாக இவள் பேசுவதைக் கண்ட மற்ற பெண்களும், கொஞ்சம் சினேகத்துடன் அனுஷாவைப் பார்த்துச் சிரித்தனர். ஆனாலும் யாரும் பேச முன்வரவில்லை. வரவேற்கும் வகையில் புன்னகைகள் மட்டுமே. அனுஷா தன் கூந்தலைத் துவட்டும் போது மல்லி அவள் அருகில் நின்று அனுவின் பளபளக்கும் அக்குள்களையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தது இவளுக்கு என்னவோ போலிருந்தது. தன் அக்குளின் மீது மல்லிக்கு இவ்வளவு ஆசையா? மயிரில்லாத பளிங்கு அக்குளை மல்லி இது வரை பார்த்ததில்லை போலும். மல்லியின் அக்குளிலில் ஒரு முண்டன்துறை காடே பதுங்கியிருந்தது. அவ்வளவு அடர்த்தியான மயிர். அதனால் தானோ என்னவோ அனுஷா டீச்சரின் பளிங்கு அக்குள் மீது மல்லிக்கு இவ்வளவு ஆவல். தலையைத் துவட்டிக்கொண்ட அனுஷா துண்டை தன் தோள் மீது போட்டுக்கொண்டாள். மெதுவாக பாவாடை நாடாவை மார்பிலிருந்து அவிழ்த்து அப்படியே தூக்கி தன் பற்களால் கடித்துக்கொண்டாள். உலர்ந்த ஒரு பாவாடையை தலை வழியாக நுழைத்து அது சரியாக மார்பின் மீது படரும் போது, ஈரப்பாவாடையை தன் வாயின் பிடியிலிருந்து அகற்றினாள். ஈரப்பாவாடை தரையில் விழ, உலர்ந்த பாவாடையை மார்பைச் சுற்றிக் கட்டிக்கொண்டாள். பின்னர் மீண்டும் நீரின் அருகே வந்து ஈரப்பாவாடையை ஒரு முறை நீரில் அலசி பிழிந்தாள். மீண்டும் படிகள் ஏறி வரும் போது அப்போது தான் மல்லி தன் பாவாடையை மாற்றிக்கொண்டிருந்தாள். அவளருகே வந்து நின்றுகொண்ட அனுஷா தன்னிடமிருந்த ஆடைகளிலிருந்து ஒரு ரோஸ் நிற ரவிக்கையை எடுத்தாள். எப்போதும் போல் கையில்லாத சோளிதான். அதில் கை நுழைத்து, முன் பக்கம் கொண்டு வந்து மார்பகங்களை ஓரளவிற்கு மூடிவிட்டு பின்னர் பாவாடையை நெகிழ்த்தினாள். கனத்த மார்பகங்கள் மீது சோளி நன்றாக மூடிய பின், பாவாடையைத் தளர்த்தி இடுப்பில் கட்டிக்கொண்டாள். மார்பகங்களைச் சரி செய்தாள். பின்னர் அதே போன்ற ரோஸ் நிறப் புடவையை எடுத்து அணியத் தொடங்கினாள். "அக்கா.. நீங்க ஏன் கையில்லாத ரவிக்கையைப் போடுறீங்க?" "என்னவோ அது தான் எனக்குப் பழக்கம். ரொம்ப வருசமா அப்பிடித்தான் போடுறேன்." "பட்டணத்துப் பொம்பளைங்க எப்பவும் உள்ளே பாடி போட்டுகிட்டுத் தானேக்கா சோளி போடுவீங்க. இங்க கிராமத்துப் பெருசுங்க தான் பாடி போடாம ரவுக்க போடுவாங்க? நீங்க இப்பிடி?" மல்லிக்கு மிகவும் ஆச்சரியம். ஏன் இவள் எப்போது ஸ்லீவ்லெஸ் போடுகின்றாள். அதுவும் ப்ரா இல்லாமலா? பட்டணத்துப் பெண்கள் ப்ரா அணியாமல் ரவிக்கை போடுவார்கள் என்று மல்லியால் ஜீரணிக்க முடியவில்லை. ப்ரா என்பது தான் ஃபேஷன். அது இல்லாமல் நகரத்துப் பெண்கள் எப்படி இருப்பார்கள்? என்று நினைத்தாள். "பாடி??... ஓ யூ மீன் ப்ரா சொல்றியா மல்லி? ம்ஹும்.. நான் ப்ராவே போடமாட்டேன். இது மாதிரி கை இல்லாத ரவிக்கை மட்டும் தான் எப்பவுமே." நல்லவேளையாக அனுஷா ஏன் பேண்டீஸ் அணியவில்லை என்ற கேள்வியை மல்லி கேட்கவில்லை. "அப்படியாக்கா? நானும் நிறைய நாள் போட்டதில்லை. ரெட்டைத் தெருவுல இருக்குற முத்துலச்சுமியக்கா தான் சொல்லிச்சு.. ஏண்டீ மல்லி.. வர வர திமிசுக்கட்டை மாதிரி பெருத்து போகுது உன்னோட மாரு. போய் டவுனுல இருந்து உள்பாடி வாங்கியாடி.. வாங்கியாந்து போட்டுக்கோ அப்பிடின்னு சொன்னாஹ. நான் போன மாசம் தான் அம்பை டவுன்ல இருந்து மூணு உள்பாடி வாங்கியாந்தேன்கா." என்றபடி பெருமையாக தன்னிடமிருந்த ப்ராவை நீட்டினாள் மல்லிகா. அனுஷா வாங்கிப் பார்த்தாள். சுமாரான அளவில், மட்டமான துணியில் செய்தது. லேபிளில் 36 அங்குலம் என்று போட்டிருந்தது. லேபிளை நம்ப முடியுமா?? மல்லிகாவின் அளவிற்கு 36 சற்று பெரியதாக இருக்கும். சரியாக அளந்தால் 34b தான் இருக்கும் என்று அனுஷா அனுமானித்தாள். சிரித்துக்கொண்டே மல்லியிடம் அந்தப் ப்ராவைத் திரும்பத் தந்தாள் அனுஷா. பெருமையுடன் மல்லிகா ப்ராவையும் கருப்பு நிற ப்ளவுஸையும் அணிந்தாள். பின்னர் புடவை அணிந்தாள். புடவை அணிந்ததும் சற்று பெரிய பெண் போல் இருந்தாள். "யக்கா.. உங்க ஈரத் துணியெல்லாம் இதுல போடுங்க.. தூக்கியாரேன்." என்று அனுஷாவின் கைகளிலிருந்து வலுக்கட்டாயமாகப் பிடுங்கி தன் கையிலிருந்த பக்கெட்டில் போட்டுக்கொண்டாள். "வாங்க.. உங்க வீடு வரை தூக்கியாரேன்." சளசளவென்று பேசிக்கொண்டே நடந்தாள் மல்லி. அவள் பின்னால், அவள் இளம் குண்டிகளின் அசைவை தன் மனதில் கிரகித்துக்கொண்டும் இயற்கையை ரசித்துக்கொண்டும் அவள் பின்னால் நடந்தாள் அனுஷா. அனுஷாவின் வீடு வரை வந்தவள், தானே யார் சொல்லுக்கும் காத்திராமல், துடைப்பம் எடுத்து அறைகள் எல்லாவற்றையும் பெருக்கினாள். துடைக்கும் துணி எடுத்து நனைத்துத் துடைத்தாள். ஈரத் துணிமணிகளைக் காயப் போட்டாள். "அக்கா.. எப்பயாவது வேணும்னா என்னைக் கூட்டி அனுப்புங்க. வந்து உங்களுக்கு உதவி செய்யுறேன்." "மல்லி.. நீ எங்கேயாவது வேலை செய்யிறியா?" "வேலை என்ன வேலைக்கா.. பெரிய வேலை!!!" என்று அலுத்தாள். வருசத்துக்கு ரெண்டு தடவை நடவு நாத்துன்னு விவசாயம். அறுப்பு நடக்கும் போது நல்லா கூலி கிடைக்கும். ஆனால் வருசத்துக்கு மூணு மாசம் வேலை இருந்தாலே பெரிய சேதி." "அப்ப ஒண்ணு பண்ணுறியா மல்லி?" "சொல்லுங்கக்கா." "நீ காலைல காட்டு வேலைக்கு சீக்கிரமா போயிருவே. ஆனா பொழுது சாயறதுக்குள்ள வந்துருவே இல்ல? அப்பிடியே இங்க வந்து கூட மாட ஒத்தாசையா இருக்க முடியுமா?" "ஓ.. இது என்னக்கா? வேண்டாம்னா சொல்லப் போறேன்." அனுஷாவிற்கு மனம் குதூகலித்தது. ம்ம்ம்.. அடிக்கடி வரட்டும்.. என்றாவது ஒரு நாள் அவளுக்கு பெண்-பெண் காமத்தின் மீது இச்சையைத் தூண்டி விட்டும்....ம்ம்ம்ம்...... நடக்காமலா போகும்? நாட்டுக்கட்டை கருப்பழகியின் இளம் உடல், தன் ரோஸ் நிற மேனியோடு கலக்கும் நன்னாள் வராமலா போகும்? அடுத்து மல்லி கூறியது அனுஷாவிற்கு மேலும் தித்திப்பூட்டியது. "அக்கா. இந்த பொட்டியில இருந்த துணிமணி சாமான் எல்லாம் எடுத்து வச்சிட்டீங்களாக்கா?" "ம்ம்.. ஆமாம் மல்லி. அந்த மர அலமாரில எல்லாத்தையும் வச்சிட்டேன்." "அப்ப.. மதியம் வீரய்யன் அண்ணன வரச் சொல்றேன்கா.. இந்தப் பெட்டியெல்லாம் எடுத்து பரண் மேலே போடச் சொல்லுங்கக்கா." வீரய்யனின் பெயரைக் கேட்டவுடன் அனுஷாவிற்கு மீண்டும் ஜிவ்வ்வென்று ஏறியது. முதல் வேலையாக அவனை எப்படியாவது மடக்க வேண்டும். அவன் தேக்கு மர உடம்பின் மீது படரவேண்டும். அவன் மீதேறி தேங்காய் உரிக்கவேண்டும்...ம்ம்ம்.. ஆயிற்று இன்று ஞாயிறு. வெள்ளிக்கிழமை முன்பகல் 10 மணிக்கு அவள் ஒரு ஆணின் சுண்ணி மீதேறியது. 48 மணி நேரமாக அவள் புண்டைக்கு சுண்ணித் தீனி கிடைக்காமல் கழித்தாகிவிட்டது. ம்ம்ம்.. சிரமமான காரியம் தான். 48 மணி நேரத்திற்கு ஆண்சுகம் இல்லாமல் இருப்பது அபூர்வம் தான். மாதம் அந்த 3 நாட்கள் தவிர வேறு எப்போதும் அது போல் தன் புண்டைக்குப் பட்டினி போட்டதே இல்லை. வரட்டும் வீரய்யன். "ம்ம்.. அதுவும் சரி தான் மல்லி. நீ போயிட்டு கொஞ்சம் நேரம் கழிச்சு வீரய்யனை வரச் சொல்லு." எங்கே மல்லிகாவும் அண்ணனுடன் வந்துவிடுவாளோ என்று அனுஷாவிற்கு அச்சம். தனியாக இருந்தால் வீரய்யாவை மடக்கப் பார்க்கலாம். நினைக்கும் போதே புண்டை கசிந்தது.மிகச் சுருக்கமாக சமையல் செய்தாள் அனுஷா. உண்ட பின் சற்று அசதியாக இருந்தது. பல வருடங்கள் பின் ஆற்றில் ஆசை தீர குளித்தது, பழக்கமில்லாமல் ஒற்றையடிப் பாதையில் நடந்து சென்று வந்தது, கிராமத்தில் சமையல் செய்தது எல்லாம் சேர்ந்து கொஞ்சம் அசத்தியது. ரவிக்கையைக் கழற்றினாள். புடவையை தன் வெற்று மார்புகள் மீது படரவிட்டு, ஹாலிலேயே பாய் விரித்து சற்று கண்ணயர்ந்தாள். "அம்மா... டீச்சரம்மா...." குரல் கேட்கும் போது அனுஷா உறங்கி இரண்டு மணி நேரம் ஆகியிருந்தது. வாரிச் சுருட்டிக்கொண்டு எழுந்தாள். எங்கே இருக்கின்றோம்.. தரையில் பாய் விரித்தா??ம்... ஒலக்கல் கிராமம். மதிய நேரம்.. எழுந்தாள் "அம்மா.. டீச்சரம்மா..." மீண்டும் அதே குரல். ஆஹ்.. வீரய்யனின் குரல். புடவையைச் சற்று சரியாகச் சுற்றிக்கொண்டாள். கொசுவம் அவிழாதவாறு அணிந்தாள்.. ப்ளவுஸ்.. ப்ளவுஸ் எங்கே?? "இரு வீரய்யா.. ஒரு நிமிஷம் வர்ரேன்." அவிழ்த்துப் போட்டிருந்த ரவிக்கையை எடுத்தாள். அணிந்துகொண்டாள். ம்ஹும்.. இல்லை.. மார்பகங்களை ரவிக்கையால் மூடினாள். ஆனால் ஊக்குகள் அணியவில்லை. மாராப்பால் மூடினாள். "இதோ வந்திட்டேன் வீரய்யா." நடந்து சென்று கதவைத் திறந்தாள். வேட்டியை மடித்துக் கட்டி, முண்டா பனியன் அணிந்து முண்டாசிலிருந்து துண்டை எடுத்து கையில் பிடித்துக்கொண்டு ஆண்வீரனாய் நின்றான் வீரய்யா. வெயில் சுள்ளென்று அடித்தது. "உள்ளே வா வீரய்யா." உள்ளே.. என்றால்?? தன் புண்டைக்குள் வரவேண்டுமா? புண்டைக்குள் வீரய்யாவின் சுண்ணி நீர் பெருகவேண்டுமா? "அம்மா... தங்கச்சி சொல்லிச்சு.. ஏதோ சாமான் எடுத்துப் போடணுமாம்." "ஆமாண்டா.. உன்னோட சாமான் தான். உன் சாமானை எடுத்து என் ஓட்டைக்குள்ளே போடுடா ராஸ்கல்." என்று உரத்துக் கத்தவேண்டும் போலிருந்தது அனுஷாவிற்கு. "ஆமாம் வீரய்யா. நானே சொல்லணும்னு நெனச்சேன். மல்லி கவனிச்சி சொல்லிட்டா. இதோப் பாரு வீரய்யா. இந்தப் பெட்டி எல்லாம் இப்போதைக்குத் தேவைப்படாது. கொஞ்சம் எடுத்து மேலே பரண் மேலே எடுத்துப் போடு வீரய்யா." முதலில் வேகமாக வீரய்யா உள்ளே வந்துவிட்டான். கீழே இருந்த பெட்டிகளைப் பார்த்தான். வெளியே ஒரு மர ஏணி சுவருடன் சாய்க்கப்பட்டிருந்ததையும் கவனித்தான். ஏணியை எடுத்துக்கொண்டு உள்ளே வந்தான். பரண் அருகில் சாய்த்தான். ஒரு முறை ஏணியைத் தட்டிப் பார்த்தான். கொஞ்சம் பழைய ஏணி தான். வீரய்யாவின் எடையைத் தாங்குமா இல்லையா என்று தெரியவில்லை. அதே போல் தரையில் வழுக்கிவிடுமா? "நான் வேணும்னா ஏணியைப் பிடிச்சிக்கிறேன் வீரய்யா." அப்போது தான் திடீரென்று வீரய்யாவிற்கு ஏதோ தோணிற்று. "ஓ... பரண் மேலேயாம்மா.. அது வந்து.. அப்பிடின்னா.. இல்லே பிறகு வந்து.." ஒரு மாதிரியாகத் தயங்கினான். "பயப்படாதே வீரய்யா.. நான் பிடிச்சிக்கிறேன்." முதலில் அவன் ஏன் தயங்குகின்றான் என்று அனுஷாவிற்குப் புரியவில்லை. வீரம் செரிந்த பூமியில் பிறந்த கட்டுமஸ்தான இளைஞன் வீரய்யன் ஏன் ஏணியில் ஏறத் தயங்குகின்றான்? "இல்லே டீச்சரம்மா.. அதுக்கில்ல.. வந்து.. நான் பிறகு.." ஒரு மாதிரியாக நெளிந்தான். அவன் கண்கள் அனுஷாவின் மார்பகங்கள் மீது படர்வதை அப்போது தான் அனுஷா கவனித்தாள். லேசாக ஒதுங்கியிருந்தது அவள் மாராப்பு. அதற்குள் இருந்ததே இத்துனூண்டு ரவிக்கை தான். கையில்லாத சோளி வேறு. அதுவும் ஊக்குகள் மாட்டப்படாமல் பெரும் முலைகளை சும்மா மூடிக்கொண்டு மட்டும் இருந்தது. ஆஹா.. இப்போது தான் அனுஷாவிற்குப் புரிந்தது. வீரய்யாவின் வேட்டி கொஞ்சமாகத் தூக்கிக் கூடாரம் போட்டுவிட்டது. ஓ.. பாதி திறந்த திரண்ட மார்பகங்களைக் கண்டு அவன் சுண்ணி எழும்புகின்றது. wow.. interesting. "என்ன வீரய்யா இது.. வா.. வந்து இந்த உதவி கூட செய்யமாட்டியா?" துணிவுடன் வீரய்யனின் கையைப் பிடித்து இழுத்தாள். ம்ம்ம்.. சரியான சந்தர்ப்பம் நழுவவிட அனுஷா விரும்பவில்லை. "இல்லே டீச்சரம்மா. ஒரே ஒரு நிமிஷம் வீட்டுக்கு ஓடிப்போய் வந்திருவேன்.. விடுங்க." வீரய்யன் வீட்டிற்கு ஓடுவதிலேயே குறியாக இருந்தான். கோவணம் அணியாமல் வந்தது எவ்வளவு தவறாகப் போயிற்று? வீட்டிற்குப் போய் ஒரு கோவணம் அணிந்துகொண்டு அதன் மீது வேட்டியணிந்து வரவேண்டும் என்று துடித்தான். இல்லையென்றால்....ம்ஹும்.. கேவலம் ஆகிவிடும்.. வேண்டாம்.. ஆனால் அனுஷா விடுவதாக இல்லை. "ஏன் வீரய்யா.. யாராவது பாத்திருவாங்கன்னு பயமா?" இன்னும் அவன் கைகளை விடவில்லை. மென்மையான பஞ்சு போன்ற வெண்மையான ரோஸ் நிறம் பாய்ந்த ஒரு கையும், கருமையாக கெட்டியாக, உரம் பாய்ந்த, வேலை செய்து தசைப் புடைத்துக்கொண்டிருந்த ஒரு ஆண்மையான கையும் கோர்த்துக்கொண்டிருந்தன.
பல பெண்கள் அங்கு படித்துறையில் குளித்தும் துணி துவைத்தும் கொண்டிருந்தனர். புதிதாக வந்த பட்டணத்து ரோஸ் அழகி வந்தவுடன் மௌனமாக அவளைப் பார்த்தனர். அவள் அழகாக தன் Ir 8 பற்கள் லேசாகத் தெரிய, ஆரஞ்சு இதழ்களை மென்மையாகத் திறந்து புன்னகைத்தாள். கண்களில் ஸ்நேகம் காட்டிச் சிரித்தார். அப்போதும் யாரும் பேசவில்லை. தன் கையிலிருந்த ஆடைகளை படித்துறையில் தண்ணீருக்கு மூன்று படிகள் மேலே வைத்தாள். கிராமத்து மக்கள் செய்வதைப் போல் முந்தானையை பற்களால் கடித்துக்கொண்டு ப்ளவுஸை அவிழ்த்தாள். அப்படியே மெதுவாக கொசுவத்தை நெகிழ்த்தினாள். முழுதும் அவிழும் முன் பாவாடை நாடாவை நெகிழ்த்தி பாவாடையைத் தூக்கி மார்புக்குக் குறுக்காக மூடிக்கொண்டாள். அப்போதும் பின்புறம் பாவாடை தாழ்ந்து அவள் வீணைக் குடங்களை மூட முடியாமல் திண்டாடியதால், குண்டியின் பிளவு லேசாக எட்டிப் பார்த்தது. சுற்றியிருந்த கிராமத்துப் பெண்கள் மூச்சை இழுத்துப் பிடித்துக்கொண்டனர். நிச்சயமாக பட்டணத்துப் பெண்ணால் இது போன்ற கிராமத்துப் பழக்கத்தை சரியாகச் செய்ய இயலாது. நிர்வாணம் ஆகி ஆபாசமாக அசிங்கப் படப்போகின்றாள் என்று நினைத்தனர். ஆனால் ஏமாந்தனர். இதற்காகவே ஒரு மாதம் அனுஷா சென்னையில் ஒத்திகை செய்துப் பார்த்து பழக்கப் படுத்தியிருக்கின்றாள் என்று அவர்களுக்குத் தெரியாதே!! பாவாடையை மார்புக்குக் குறுக்காகத் தூக்கி நாடாவை இறுக்கமாகக் கட்ட, செழிப்பான மார்பகங்கள் பிதுங்கிக் கொண்டு அழகானத் தெரிந்தன. வெண்மையான தோள்களும், கீழ்கழுத்து பகுதியும், ஆழமான க்ளீவேஜும் அழகு காட்டின. முழங்கால்களிலிருந்து கெண்டைக்கால் கொலுசு வரை வழுவழுத்த மேனியை கிராமத்துப் பெண்கள் பொறாமையுடன் பார்த்தனர். கூந்தலை அவிழ்த்துவிட்டு தண்ணீரில் அமுங்கினாள். மூழ்கிக் குளித்தாள். சிலீரென்ற காலை நேரத்துத் தாமிரபரணியில் குளியலை ரசித்தாள். இதையெல்லாம் பார்த்த கிராமத்துப் பெண்களுக்கு சற்று சினேகம் பிறந்திருக்க வேண்டும். "அக்கா.. நீங்க இந்த ஊருக்கு வந்த டீச்சரம்மாவா?" ஒரு 18 வயது பருவச்சிட்டு அவள் அருகே வந்தது. "ஆமாம்மா... நான் தான் டீச்சரா வந்திருக்கேன்." "அப்போ உங்கள அக்கான்னு கூப்பிடக்கூடாதில்ல.. டீச்சர்னு கூப்பிடலாமா?" "ச்சே.. ச்சே.. உரிமையோட அக்கான்னே கூப்பிடலாம். நீ என்ன அந்த ஸ்கூல்லயா படிக்கிறே?" "இப்ப இல்லக்கா.. அஞ்சாப்பு வரை அங்கே படிச்செங்கா.. அதுக்குப் பெறகு காட்டு வேலைக்கு அனுப்பிட்டாங்க. போன ஆவணில தாய்மாமனுக்கு கண்ணாலமும் கட்டிவுட்டுட்டாக. "கல்யாணமும் ஆச்சா? அதுக்குள்ளயா?" அனுஷா இப்போது மார்பகங்கள் நீரில் அமிழ்ந்துள்ள வரை ஆற்றிற்குள் நடந்து சென்றிருந்தாள். பளீரென்ற மூங்கில் கைகளை நீரிற்கு மேலே தூக்கினாள். ஒவ்வொரு கையையும் மற்றொரு கையால் துடைத்து அழுக்கைப் போக்கிக்கொண்டாள். பளபளக்கும் அக்கைகளையே அந்தச் பருவச்சிட்டு பார்த்துக்கொண்டே இருந்தாள். அவளது நிறம் நம் மண்ணின் நிறம். கோவில் சிலை போன்ற வடிவு கொண்ட அந்தக் கிராமத்துப் பெண்ணின் மேனி நிறமும் அதே போல் கோவில் சிலையின் நிறம் தான். அவளது மூக்கைப் பார்க்க அனுஷாவிற்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது. நல்ல கூர்மையான மூக்கு. நேசத்துடன் சிரிக்கும் கண்கள். முழு உதடுகள். ஓரளவு வாளிப்பான தேகம் தான். அனுஷா அளவிற்கு அற்புதமான ஹவர்க்ளாஸ் இல்லாவிட்டாலும், உழைத்து உரம் போட்ட தேகம். அனுஷாவை விட ஓரிரு அங்குலங்கள் குள்ளம். அவளும் தண்ணீரை அளைந்து கொண்டே அனுஷாவின் அருகே வந்தாள். "அக்கா.. பாவாடையைக் கொஞ்சம் அமுக்கிப் பிடிச்சிக்கோங்கக்கா." அவள் அருகே வந்து கிசுகிசுத்தாள். கொஞ்சம் அதிகமாகவே அருகில் வந்துவிட்டதால், அவளுடைய விம்மிய மார்பகங்கள் அனுஷாவின் தோளில் லேசாக உராய்ந்தன. "தாமிரபரணித் தண்ணி சும்மா அப்படியே கண்ணாடி மாதிரி தெரியுதில்லே... உங்க வெள்ளவெள்ளேர் கால் தண்ணிக்குள்ளே பளிச்சுன்னு தெரியுதுக்கா." "ஓஓ.. சரிம்மா... அது சரி.. உன் பேர் என்னன்னு சொல்லல்லியே?" "எம்பேரு மல்லிகா.. எல்லாரும் மல்லி மல்லின்னு கூப்பிடுவாக.. நீங்க எங்க அண்ணனப் பாத்திருப்பீஹல்ல?" "அண்ணனா?" "ம்ம்ம்.. வீரய்யன் இருக்காருல்லா... அதோட தங்கச்சி தான் நானு!" சரி தான்.... கட்டுமஸ்தான அழகான கிராமத்து இளைஞனுக்கேற்ற கருப்புக் கட்டழகி தங்கை தான். "அப்பிடியா?" என்றபடி அனுஷா மெதுவாக நீந்தினாள். "உங்களுக்கும் நீச்சல் எல்லாம் தெரியுமாக்கா?" "ம்ம்.. ஏன் கேக்குறே?" "இல்லக்கா.. கிராமத்துப் பெண்டுகள் எல்லாம் ஆத்துல குளிச்சி மீன்குட்டி நல்லா நீஞ்சக் கத்துக்கும்.. நீங்க பட்டணத்துக் காரங்க இல்ல?" "பட்டணத்துலேயேயும் நீச்சல் குளம் இருக்கு.. அதுல நீச்சலடிப்பேன்." "மல்லாக்கப் படுத்து நீச்சடிப்பீங்களாக்கா?" மல்லியின் உதடுகளோரத்தில் ஒரு நமுட்டுச் சிரிப்பு தெரிந்தது போலிருந்தது. "ம்ம்.. அடிப்பேனே!! ஏன் கேக்குறே?" "இங்க ஆத்துல மட்டும் நீங்க மல்லாக்க நீச்சல் அடிச்சிராதீங்கக்கா!!" "ஏன் மல்லி?" களுக் என்று சிரித்துவிட்டாள். "இது ரெண்டும் ரொம்பப் பெருசா இருக்குல்ல?" அனுஷாவின் மாபெரும் முலைகளைக் காட்டினாள். "அது கோபுரம் மாதிரி தெரியும்". பாவாடை அவ்வளவாக கெட்டியாகப் பிடித்துக்கொள்ளாமல், லேசாக தளர்ந்திருந்ததால், பாதி க்ளீவேஜ் எட்டிப் பார்த்தது. தண்ணீரில் மிதந்தபடியால், லேசாக மேலும் கீழும் ஆடிக்கொண்டிருந்தன அனுஷாவின் அற்புதமான மார்பகங்கள். கிராமத்துப் பைங்கிளியின் கள்ளம் கபடமில்லாத பேச்சு அனுஷாவிற்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது. "உனக்கு மட்டும் சின்னதாவா இருக்கு?" அனுஷாவின் விரல்கள் இப்போது மல்லியின் மார்பு மீது லேசாகத் தீண்டின. பாவாடையில் துருத்திக்கொண்டு மல்லியின் கெட்டியான காம்புகள் நீட்டிக்கொண்டிருந்தன. அனுஷாவுடைய மிகக் கூர்மையான மிகப் பெரிய நீண்ட காம்புகளோ அப்பட்டமாக பாவாடையைத் தூக்கின. "எனக்கும் சுமாரா சின்னதாத் தான்க்கா இருந்தது. இந்த ஒரு வருசத்துல எங்க மாமன் பிடிச்சி அமுக்கி அமுக்கி செஞ்சதுலே பெருசாச்சுக்கா." கலகலவென்று சிரித்தாள். "ஆனாலும் உங்கள் சைஸ் அளவுக்கு இல்லைக்கா.. பாதி தானே இருக்கு." மல்லி குனிந்தபடி அருகருகே இருந்த இருவரின் மார்பகங்களையும் பார்த்தபடி பேசினாள். எந்த நொடியும் இருவரின் காம்புகளும் தொட்டுவிடும் அபாயம். அனுஷாவால் தாங்க இயலவில்லை. மிகச் சுலபமாக காம உணர்ச்சி வசப்படுபவள். தண்ணீரில் நின்றிருந்தபடியால் நனைந்திருந்த அவளுடைய மழித்த புண்டை இதழ்கள், அவளுக்குள்ளிலிருந்து கசிந்த திரவத்தில் மேலும் நனைந்தன. இதற்கு மேல் அவ்வளவு அருகில் இருந்தால் மல்லியைக் கற்பழித்துவிடுவோம் என்ற அச்சமோ என்னவோ தெரியவில்லை, அனுஷா சற்று விலகினாள். "அண்ணன் சொல்லிச்சுக்கா.. சினிமா நடிகைய விட சூப்பர் அழகா ஒரு டீச்சர் நம்ம ஊருக்கு வந்திருக்காஹன்னு சொல்லிச்சுக்கா. உங்களியப் பாத்தவுடனே புரிஞ்சிபோச்சு." "என்ன புரிஞ்சிது?" "இனிமே அண்ணன் கனவுலே சிம்முரன்னு நடிகை வரமாட்டாஹ. நம்ம ஊரு டீச்சரு தான் அவுஹ கனவுல வருவாஹன்னு..." மீண்டும் கலகலகலவென்று சிரிப்பலைகள் மல்லிகாவிடமிருந்து எழுந்தன. "ஏய்.. ரொம்பவே குசும்பு உனக்கு!" கையை செல்லமாக ஓங்கினாள் அனுஷா. "பார்த்த முதல் நாளே.. இவ்வளவு பேசுறியே.. ரொம்ப வாயாடியா இருப்பே போல இருக்கே?" செல்லமாக மல்லியின் முதுகில் ஒரு அடி கொடுத்தாள். அப்போது மல்லியின் பார்வை அனுஷாவின் தூக்கிய கைக்குக் கீழே தெரிந்த கொள்ளை அழகான மயிரில்லாமல் பளபளக்கும் அக்குள் மீது பதிந்திருந்தது என்பதை அனுஷா கவனித்தாள். மல்லியின் முதுகில் கொடுத்த செல்ல அடி, ஒரு பஞ்சுப் பொதியைத் தட்டியது போலிருந்தது அனுஷாவிற்கு. இது போன்ற கிராமத்து கருப்புக் கட்டழகியைக் கட்டிப் பிடிக்கமாட்டோ மா என்று ஏங்கினாள் அந்தப் பட்டணத்துப் பாவை. சற்று நேரம் இவ்வாறு பேசிக்கொண்டே இரு இளம் பெண்களும் கரை வந்து சேர்ந்தனர். லேசாக அவிழ்ந்திருந்த பாவாடையை மீண்டும் ஒரு முறை தன் பெரிய மார்பகங்களைச் சுற்றி கெட்டியாகக் கட்டிக்கொண்டாள் அனுஷா. கரை ஏறி வந்து டவல் எடுத்துத் தலை துவட்டிக் கொண்டாள். மல்லியுடன் சகஜமாக இவள் பேசுவதைக் கண்ட மற்ற பெண்களும், கொஞ்சம் சினேகத்துடன் அனுஷாவைப் பார்த்துச் சிரித்தனர். ஆனாலும் யாரும் பேச முன்வரவில்லை. வரவேற்கும் வகையில் புன்னகைகள் மட்டுமே. அனுஷா தன் கூந்தலைத் துவட்டும் போது மல்லி அவள் அருகில் நின்று அனுவின் பளபளக்கும் அக்குள்களையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தது இவளுக்கு என்னவோ போலிருந்தது. தன் அக்குளின் மீது மல்லிக்கு இவ்வளவு ஆசையா? மயிரில்லாத பளிங்கு அக்குளை மல்லி இது வரை பார்த்ததில்லை போலும். மல்லியின் அக்குளிலில் ஒரு முண்டன்துறை காடே பதுங்கியிருந்தது. அவ்வளவு அடர்த்தியான மயிர். அதனால் தானோ என்னவோ அனுஷா டீச்சரின் பளிங்கு அக்குள் மீது மல்லிக்கு இவ்வளவு ஆவல். தலையைத் துவட்டிக்கொண்ட அனுஷா துண்டை தன் தோள் மீது போட்டுக்கொண்டாள். மெதுவாக பாவாடை நாடாவை மார்பிலிருந்து அவிழ்த்து அப்படியே தூக்கி தன் பற்களால் கடித்துக்கொண்டாள். உலர்ந்த ஒரு பாவாடையை தலை வழியாக நுழைத்து அது சரியாக மார்பின் மீது படரும் போது, ஈரப்பாவாடையை தன் வாயின் பிடியிலிருந்து அகற்றினாள். ஈரப்பாவாடை தரையில் விழ, உலர்ந்த பாவாடையை மார்பைச் சுற்றிக் கட்டிக்கொண்டாள். பின்னர் மீண்டும் நீரின் அருகே வந்து ஈரப்பாவாடையை ஒரு முறை நீரில் அலசி பிழிந்தாள். மீண்டும் படிகள் ஏறி வரும் போது அப்போது தான் மல்லி தன் பாவாடையை மாற்றிக்கொண்டிருந்தாள். அவளருகே வந்து நின்றுகொண்ட அனுஷா தன்னிடமிருந்த ஆடைகளிலிருந்து ஒரு ரோஸ் நிற ரவிக்கையை எடுத்தாள். எப்போதும் போல் கையில்லாத சோளிதான். அதில் கை நுழைத்து, முன் பக்கம் கொண்டு வந்து மார்பகங்களை ஓரளவிற்கு மூடிவிட்டு பின்னர் பாவாடையை நெகிழ்த்தினாள். கனத்த மார்பகங்கள் மீது சோளி நன்றாக மூடிய பின், பாவாடையைத் தளர்த்தி இடுப்பில் கட்டிக்கொண்டாள். மார்பகங்களைச் சரி செய்தாள். பின்னர் அதே போன்ற ரோஸ் நிறப் புடவையை எடுத்து அணியத் தொடங்கினாள். "அக்கா.. நீங்க ஏன் கையில்லாத ரவிக்கையைப் போடுறீங்க?" "என்னவோ அது தான் எனக்குப் பழக்கம். ரொம்ப வருசமா அப்பிடித்தான் போடுறேன்." "பட்டணத்துப் பொம்பளைங்க எப்பவும் உள்ளே பாடி போட்டுகிட்டுத் தானேக்கா சோளி போடுவீங்க. இங்க கிராமத்துப் பெருசுங்க தான் பாடி போடாம ரவுக்க போடுவாங்க? நீங்க இப்பிடி?" மல்லிக்கு மிகவும் ஆச்சரியம். ஏன் இவள் எப்போது ஸ்லீவ்லெஸ் போடுகின்றாள். அதுவும் ப்ரா இல்லாமலா? பட்டணத்துப் பெண்கள் ப்ரா அணியாமல் ரவிக்கை போடுவார்கள் என்று மல்லியால் ஜீரணிக்க முடியவில்லை. ப்ரா என்பது தான் ஃபேஷன். அது இல்லாமல் நகரத்துப் பெண்கள் எப்படி இருப்பார்கள்? என்று நினைத்தாள். "பாடி??... ஓ யூ மீன் ப்ரா சொல்றியா மல்லி? ம்ஹும்.. நான் ப்ராவே போடமாட்டேன். இது மாதிரி கை இல்லாத ரவிக்கை மட்டும் தான் எப்பவுமே." நல்லவேளையாக அனுஷா ஏன் பேண்டீஸ் அணியவில்லை என்ற கேள்வியை மல்லி கேட்கவில்லை. "அப்படியாக்கா? நானும் நிறைய நாள் போட்டதில்லை. ரெட்டைத் தெருவுல இருக்குற முத்துலச்சுமியக்கா தான் சொல்லிச்சு.. ஏண்டீ மல்லி.. வர வர திமிசுக்கட்டை மாதிரி பெருத்து போகுது உன்னோட மாரு. போய் டவுனுல இருந்து உள்பாடி வாங்கியாடி.. வாங்கியாந்து போட்டுக்கோ அப்பிடின்னு சொன்னாஹ. நான் போன மாசம் தான் அம்பை டவுன்ல இருந்து மூணு உள்பாடி வாங்கியாந்தேன்கா." என்றபடி பெருமையாக தன்னிடமிருந்த ப்ராவை நீட்டினாள் மல்லிகா. அனுஷா வாங்கிப் பார்த்தாள். சுமாரான அளவில், மட்டமான துணியில் செய்தது. லேபிளில் 36 அங்குலம் என்று போட்டிருந்தது. லேபிளை நம்ப முடியுமா?? மல்லிகாவின் அளவிற்கு 36 சற்று பெரியதாக இருக்கும். சரியாக அளந்தால் 34b தான் இருக்கும் என்று அனுஷா அனுமானித்தாள். சிரித்துக்கொண்டே மல்லியிடம் அந்தப் ப்ராவைத் திரும்பத் தந்தாள் அனுஷா. பெருமையுடன் மல்லிகா ப்ராவையும் கருப்பு நிற ப்ளவுஸையும் அணிந்தாள். பின்னர் புடவை அணிந்தாள். புடவை அணிந்ததும் சற்று பெரிய பெண் போல் இருந்தாள். "யக்கா.. உங்க ஈரத் துணியெல்லாம் இதுல போடுங்க.. தூக்கியாரேன்." என்று அனுஷாவின் கைகளிலிருந்து வலுக்கட்டாயமாகப் பிடுங்கி தன் கையிலிருந்த பக்கெட்டில் போட்டுக்கொண்டாள். "வாங்க.. உங்க வீடு வரை தூக்கியாரேன்." சளசளவென்று பேசிக்கொண்டே நடந்தாள் மல்லி. அவள் பின்னால், அவள் இளம் குண்டிகளின் அசைவை தன் மனதில் கிரகித்துக்கொண்டும் இயற்கையை ரசித்துக்கொண்டும் அவள் பின்னால் நடந்தாள் அனுஷா. அனுஷாவின் வீடு வரை வந்தவள், தானே யார் சொல்லுக்கும் காத்திராமல், துடைப்பம் எடுத்து அறைகள் எல்லாவற்றையும் பெருக்கினாள். துடைக்கும் துணி எடுத்து நனைத்துத் துடைத்தாள். ஈரத் துணிமணிகளைக் காயப் போட்டாள். "அக்கா.. எப்பயாவது வேணும்னா என்னைக் கூட்டி அனுப்புங்க. வந்து உங்களுக்கு உதவி செய்யுறேன்." "மல்லி.. நீ எங்கேயாவது வேலை செய்யிறியா?" "வேலை என்ன வேலைக்கா.. பெரிய வேலை!!!" என்று அலுத்தாள். வருசத்துக்கு ரெண்டு தடவை நடவு நாத்துன்னு விவசாயம். அறுப்பு நடக்கும் போது நல்லா கூலி கிடைக்கும். ஆனால் வருசத்துக்கு மூணு மாசம் வேலை இருந்தாலே பெரிய சேதி." "அப்ப ஒண்ணு பண்ணுறியா மல்லி?" "சொல்லுங்கக்கா." "நீ காலைல காட்டு வேலைக்கு சீக்கிரமா போயிருவே. ஆனா பொழுது சாயறதுக்குள்ள வந்துருவே இல்ல? அப்பிடியே இங்க வந்து கூட மாட ஒத்தாசையா இருக்க முடியுமா?" "ஓ.. இது என்னக்கா? வேண்டாம்னா சொல்லப் போறேன்." அனுஷாவிற்கு மனம் குதூகலித்தது. ம்ம்ம்.. அடிக்கடி வரட்டும்.. என்றாவது ஒரு நாள் அவளுக்கு பெண்-பெண் காமத்தின் மீது இச்சையைத் தூண்டி விட்டும்....ம்ம்ம்ம்...... நடக்காமலா போகும்? நாட்டுக்கட்டை கருப்பழகியின் இளம் உடல், தன் ரோஸ் நிற மேனியோடு கலக்கும் நன்னாள் வராமலா போகும்? அடுத்து மல்லி கூறியது அனுஷாவிற்கு மேலும் தித்திப்பூட்டியது. "அக்கா. இந்த பொட்டியில இருந்த துணிமணி சாமான் எல்லாம் எடுத்து வச்சிட்டீங்களாக்கா?" "ம்ம்.. ஆமாம் மல்லி. அந்த மர அலமாரில எல்லாத்தையும் வச்சிட்டேன்." "அப்ப.. மதியம் வீரய்யன் அண்ணன வரச் சொல்றேன்கா.. இந்தப் பெட்டியெல்லாம் எடுத்து பரண் மேலே போடச் சொல்லுங்கக்கா." வீரய்யனின் பெயரைக் கேட்டவுடன் அனுஷாவிற்கு மீண்டும் ஜிவ்வ்வென்று ஏறியது. முதல் வேலையாக அவனை எப்படியாவது மடக்க வேண்டும். அவன் தேக்கு மர உடம்பின் மீது படரவேண்டும். அவன் மீதேறி தேங்காய் உரிக்கவேண்டும்...ம்ம்ம்.. ஆயிற்று இன்று ஞாயிறு. வெள்ளிக்கிழமை முன்பகல் 10 மணிக்கு அவள் ஒரு ஆணின் சுண்ணி மீதேறியது. 48 மணி நேரமாக அவள் புண்டைக்கு சுண்ணித் தீனி கிடைக்காமல் கழித்தாகிவிட்டது. ம்ம்ம்.. சிரமமான காரியம் தான். 48 மணி நேரத்திற்கு ஆண்சுகம் இல்லாமல் இருப்பது அபூர்வம் தான். மாதம் அந்த 3 நாட்கள் தவிர வேறு எப்போதும் அது போல் தன் புண்டைக்குப் பட்டினி போட்டதே இல்லை. வரட்டும் வீரய்யன். "ம்ம்.. அதுவும் சரி தான் மல்லி. நீ போயிட்டு கொஞ்சம் நேரம் கழிச்சு வீரய்யனை வரச் சொல்லு." எங்கே மல்லிகாவும் அண்ணனுடன் வந்துவிடுவாளோ என்று அனுஷாவிற்கு அச்சம். தனியாக இருந்தால் வீரய்யாவை மடக்கப் பார்க்கலாம். நினைக்கும் போதே புண்டை கசிந்தது.மிகச் சுருக்கமாக சமையல் செய்தாள் அனுஷா. உண்ட பின் சற்று அசதியாக இருந்தது. பல வருடங்கள் பின் ஆற்றில் ஆசை தீர குளித்தது, பழக்கமில்லாமல் ஒற்றையடிப் பாதையில் நடந்து சென்று வந்தது, கிராமத்தில் சமையல் செய்தது எல்லாம் சேர்ந்து கொஞ்சம் அசத்தியது. ரவிக்கையைக் கழற்றினாள். புடவையை தன் வெற்று மார்புகள் மீது படரவிட்டு, ஹாலிலேயே பாய் விரித்து சற்று கண்ணயர்ந்தாள். "அம்மா... டீச்சரம்மா...." குரல் கேட்கும் போது அனுஷா உறங்கி இரண்டு மணி நேரம் ஆகியிருந்தது. வாரிச் சுருட்டிக்கொண்டு எழுந்தாள். எங்கே இருக்கின்றோம்.. தரையில் பாய் விரித்தா??ம்... ஒலக்கல் கிராமம். மதிய நேரம்.. எழுந்தாள் "அம்மா.. டீச்சரம்மா..." மீண்டும் அதே குரல். ஆஹ்.. வீரய்யனின் குரல். புடவையைச் சற்று சரியாகச் சுற்றிக்கொண்டாள். கொசுவம் அவிழாதவாறு அணிந்தாள்.. ப்ளவுஸ்.. ப்ளவுஸ் எங்கே?? "இரு வீரய்யா.. ஒரு நிமிஷம் வர்ரேன்." அவிழ்த்துப் போட்டிருந்த ரவிக்கையை எடுத்தாள். அணிந்துகொண்டாள். ம்ஹும்.. இல்லை.. மார்பகங்களை ரவிக்கையால் மூடினாள். ஆனால் ஊக்குகள் அணியவில்லை. மாராப்பால் மூடினாள். "இதோ வந்திட்டேன் வீரய்யா." நடந்து சென்று கதவைத் திறந்தாள். வேட்டியை மடித்துக் கட்டி, முண்டா பனியன் அணிந்து முண்டாசிலிருந்து துண்டை எடுத்து கையில் பிடித்துக்கொண்டு ஆண்வீரனாய் நின்றான் வீரய்யா. வெயில் சுள்ளென்று அடித்தது. "உள்ளே வா வீரய்யா." உள்ளே.. என்றால்?? தன் புண்டைக்குள் வரவேண்டுமா? புண்டைக்குள் வீரய்யாவின் சுண்ணி நீர் பெருகவேண்டுமா? "அம்மா... தங்கச்சி சொல்லிச்சு.. ஏதோ சாமான் எடுத்துப் போடணுமாம்." "ஆமாண்டா.. உன்னோட சாமான் தான். உன் சாமானை எடுத்து என் ஓட்டைக்குள்ளே போடுடா ராஸ்கல்." என்று உரத்துக் கத்தவேண்டும் போலிருந்தது அனுஷாவிற்கு. "ஆமாம் வீரய்யா. நானே சொல்லணும்னு நெனச்சேன். மல்லி கவனிச்சி சொல்லிட்டா. இதோப் பாரு வீரய்யா. இந்தப் பெட்டி எல்லாம் இப்போதைக்குத் தேவைப்படாது. கொஞ்சம் எடுத்து மேலே பரண் மேலே எடுத்துப் போடு வீரய்யா." முதலில் வேகமாக வீரய்யா உள்ளே வந்துவிட்டான். கீழே இருந்த பெட்டிகளைப் பார்த்தான். வெளியே ஒரு மர ஏணி சுவருடன் சாய்க்கப்பட்டிருந்ததையும் கவனித்தான். ஏணியை எடுத்துக்கொண்டு உள்ளே வந்தான். பரண் அருகில் சாய்த்தான். ஒரு முறை ஏணியைத் தட்டிப் பார்த்தான். கொஞ்சம் பழைய ஏணி தான். வீரய்யாவின் எடையைத் தாங்குமா இல்லையா என்று தெரியவில்லை. அதே போல் தரையில் வழுக்கிவிடுமா? "நான் வேணும்னா ஏணியைப் பிடிச்சிக்கிறேன் வீரய்யா." அப்போது தான் திடீரென்று வீரய்யாவிற்கு ஏதோ தோணிற்று. "ஓ... பரண் மேலேயாம்மா.. அது வந்து.. அப்பிடின்னா.. இல்லே பிறகு வந்து.." ஒரு மாதிரியாகத் தயங்கினான். "பயப்படாதே வீரய்யா.. நான் பிடிச்சிக்கிறேன்." முதலில் அவன் ஏன் தயங்குகின்றான் என்று அனுஷாவிற்குப் புரியவில்லை. வீரம் செரிந்த பூமியில் பிறந்த கட்டுமஸ்தான இளைஞன் வீரய்யன் ஏன் ஏணியில் ஏறத் தயங்குகின்றான்? "இல்லே டீச்சரம்மா.. அதுக்கில்ல.. வந்து.. நான் பிறகு.." ஒரு மாதிரியாக நெளிந்தான். அவன் கண்கள் அனுஷாவின் மார்பகங்கள் மீது படர்வதை அப்போது தான் அனுஷா கவனித்தாள். லேசாக ஒதுங்கியிருந்தது அவள் மாராப்பு. அதற்குள் இருந்ததே இத்துனூண்டு ரவிக்கை தான். கையில்லாத சோளி வேறு. அதுவும் ஊக்குகள் மாட்டப்படாமல் பெரும் முலைகளை சும்மா மூடிக்கொண்டு மட்டும் இருந்தது. ஆஹா.. இப்போது தான் அனுஷாவிற்குப் புரிந்தது. வீரய்யாவின் வேட்டி கொஞ்சமாகத் தூக்கிக் கூடாரம் போட்டுவிட்டது. ஓ.. பாதி திறந்த திரண்ட மார்பகங்களைக் கண்டு அவன் சுண்ணி எழும்புகின்றது. wow.. interesting. "என்ன வீரய்யா இது.. வா.. வந்து இந்த உதவி கூட செய்யமாட்டியா?" துணிவுடன் வீரய்யனின் கையைப் பிடித்து இழுத்தாள். ம்ம்ம்.. சரியான சந்தர்ப்பம் நழுவவிட அனுஷா விரும்பவில்லை. "இல்லே டீச்சரம்மா. ஒரே ஒரு நிமிஷம் வீட்டுக்கு ஓடிப்போய் வந்திருவேன்.. விடுங்க." வீரய்யன் வீட்டிற்கு ஓடுவதிலேயே குறியாக இருந்தான். கோவணம் அணியாமல் வந்தது எவ்வளவு தவறாகப் போயிற்று? வீட்டிற்குப் போய் ஒரு கோவணம் அணிந்துகொண்டு அதன் மீது வேட்டியணிந்து வரவேண்டும் என்று துடித்தான். இல்லையென்றால்....ம்ஹும்.. கேவலம் ஆகிவிடும்.. வேண்டாம்.. ஆனால் அனுஷா விடுவதாக இல்லை. "ஏன் வீரய்யா.. யாராவது பாத்திருவாங்கன்னு பயமா?" இன்னும் அவன் கைகளை விடவில்லை. மென்மையான பஞ்சு போன்ற வெண்மையான ரோஸ் நிறம் பாய்ந்த ஒரு கையும், கருமையாக கெட்டியாக, உரம் பாய்ந்த, வேலை செய்து தசைப் புடைத்துக்கொண்டிருந்த ஒரு ஆண்மையான கையும் கோர்த்துக்கொண்டிருந்தன.
No comments:
Post a Comment